سخنان پندآموز حضرت موسی

ـ ریشه و اساس حکمت و دانش ترس از پروردگار است، پس از خدا بترس تا صاحب علم و دانش شوی.
ـ از ذکر غیبت دیگران بپرهیز؛که غیبت،همچون آتش،اعمال نیک انسانی را می‌بلعد.
ـ خنده بیجا مکن که شخصیت تو را در مقابل دیگران بر زمین می‌زند.
ـ هرگز از سر لجاجت و بدون هدف،دست به کاری که سرانجام نیکی ندارد،نزن.
ـ به هنگام توانمندی،متواضع و بخشنده باش و با زیردستان مهربانی کن.
ـ هر گاه خواستی سخن بگویی،جوانب آن را بسنج؛تا باعث ناراحتی دیگران نگردی.
ـ از پرحرفی و بیهوده‌گویی بپرهیز؛چرا که بر شخصیت تو آسیب رسان است.
ـ دنیا را نزد خود به عنوان پلی برای رسیدن به «مقامات عالیه اخروی» تصور کن و به کمک خرد بیدار،با نفس و هواهای آن به جدال برخیز.
ـ صبر و شکیبایی در کارها تو را به سر حد پیروزی می‌رسانند که زینت علما و حکما همین است.
ـ از نادان کناره گیر و اگر بر تو دشنام داد،با سکوت و تواضع از کنارش بگذر.
ـ نشانه زیر
کی و دانش و بردباری،آن است که هیچ گاه عصبانی نشوی و بر کارها از دریچه عقل نگاه کنی.
ـ کسی که حرصش بر دنیا روزافزون است،با مرگ و مردن نیز روحش از دنیا دل نمی‌کند. بنابراین،شخص دنیاپرست، انسان زبونی است که راضی به نعمت‌های الهی نشده و روحش در عالم برزخ نیز در پی دنیا سرگردان است.
ـ دنیا به بی‌خبران عالم لطمه شدید می‌زند و می‌گذرد،انسان بی‌خبر از آخرت با اعمال شومش به سوی ابدیت می‌رود و آنجا، در حسرت دانستن و نیک عمل کردن می‌ماند.