اخلاق امام رضا(ع)

در کتاب‌های حدیثی نقل شده است که هر گاه حضرت رضا(ع) غذا میل می‌نمودند،کاسه بزرگی نزدیک سفره خود می‌گذاشتند و مقداری از بهترین قسمت هر غذایی که در سفره بود، برمی‌داشتند و در آن کاسه می‌گذاشتند. سپس،امر می‌فرمودندکه آن را به فقیران بدهند.آن وقت ایه «فلا اقتحم العقبة؛باز هم به «عقبه» (تکلیف و سختی) تن در نداد».(سوره بلد،ایه 11) را تلاوت می‌کردند.حاصل این ایه شریفه و ایات بعد از آن، آنکه اهل بهشت در «عقبه»، یعنی امر سخت و مخالفت با نفس داخل می‌شوند و آن «عقبه»،آزاد کردن بنده از بندگی یا سیر کردن یتیمی گرسنه یا مسکینی که از بیچارگی و تنگ دستی خاک نشین است، می‌باشد. سپس، حضرت رضا(ع) می‌فرمودند: خداوند عزوجل می‌دانست که هر انسانی قدرت آزاد کردن بنده را ندارد،بنابراین،برای او راهی به بهشت قرار داد؛یعنی در مقابل آزاد کردن بنده،«اطعام»را قرار داد؛تا هر شخصی بتواند به سبب آن راه بهشت گیرد و به بهشت رود.