آغاز جهان

هیدروژن، گاز جهانی مبدأ وجود است.دکتر «فندی» در کتابش «ایه‌های کیهانی قرآن» می‌نویسد که تکامل جهان قبل از آنکه شکل سحاب، کهکشان، ستاره یا سیاره را به خود بگیرد،با مراحلی،همراه با تراکم تدریجی گاز جهانی توسط نیروی جاذبه به انجام رسید.
قرآن،در سوره فصلت ایه‌های 11ـ9 تصویری ارائه می‌نماید که این کشف علمی را تایید می‌کند:
«قل ائنّکم لتکفرون بالّذی خلق الارض فی یومین و تجعلون له انداداً ذلک ربّ العالمین.و جعل فیها رواسی من فوقها و بارک فیها و قدّر فیها اقواتها فی أربعة ایام سواء للسائلین.ثم استوی الی السماء و هی دخان فقال لها و للأرض ائتیا طوعاً أو کرهاً قالتا أتینا طائعین؛بگو:ایا شما به آن کس که زمین را در دو روز آفرید،کافر هستید و برای او همانندهایی قرار می‌دهید؟!او پروردگار جهانیان است.او در زمین کوه‌های استواری قرار داد و در آن برکاتی آفرید و مواد غذایی مقدّر فرمود ـ اینها،همه در چهار روز بود ـ درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان. سپس،به آفرینش آسمان پرداخت، درحالی که به صورت دود بود،به آن و به زمین دستور داد:«به وجود ایید (و شکل گیرید)،خواه از روی اطاعت و خواه اکراه!» آنها گفتند:«ما از روی اطاعت می‌اییم(و شکل می‌گیریم)».
آنچه در این ایه شگفت انگیز است،این است که «همه «اجرام سماوی» شناور در آسمان، در ابتدا به صورت گاز بوده‌اند و این حقیقت را همه نظریه‌های ستاره شناسی با تفاوت‌هایی در جزئیات،تایید می‌کنند».
این ایه،نشان می‌دهد که هر آنچه در جهان است،از روی میل،از دستورات خداوند پیروی می‌کند.قوانین ثابت فیزیکی خداوند، به انسان توانایی کسب دانش می‌دهد و در نتیجه، او با مشاهده پدیده‌های جهان به نظریاتی می‌رسد.
دکتر فندی در همان کتاب(ایه‌های کیهانی قرآن) ادامه می‌دهد:«این پذیرفته شده است که کهکشان‌ها با سرعت زیاد از یکدیگر دور می‌شوند.هر چه کهکشان‌ها بیشتر دور شوند، سریع‌تر در فضای نامحدود رها می‌شوند».
خداوند متعال این حقیقت علمی را در سوره ذاریات ایه 47 ذکر کرده است:
«و السماء بنیناها باییدٍ و إنّا لموسعون؛و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم».
جهان،به علت دور شدن کهکشان‌هایش،بیش از حد گسترش می‌یابد.تخمین زده می‌شود که در جهان،حدود صد هزار میلیون کهکشان وجود دارد که کاملاً از هم دور هستند.هنگامی که دانشمندان می‌گویند:«بیلیون‌ها کهکشان در جهان وجود دارد».به بی‌کران بودن جهان پی می‌بریم و اینکه چگونه این کهکشان‌ها،با هماهنگی کامل شناورند.بی‌شک،این حقیقت بیانگر آن است که قادری متعال،طبق نظامی کاملاً صحیح عمل می‌کند و این قادر متعال کسی جز خدا نیست.
جالب است که هنگامی که کهکشان‌ها،فراتر از محدوده شناخته شده،از هم دور می‌شوند، «کهکشان‌های جدیدی نمایان می‌شوند» که از همان ماده کهکشان‌های قدیمی ساخته شده‌اند.یعنی از «گاز جهانی».«عجیب است که چنین گازی از بین نمی‌رود و مقدار آن درجهان کم نمی‌شود.از این رو، دانشمندان می‌پرسند:این گاز از کجا می‌اید؟ ایا از فضای بی‌کران، یکی پس از دیگری و برای جایگزینی مقدار از دست رفته،به شکل کهکشان‌های جدید می‌اید؟یا از مکانی پنهان می‌اید؟ یا اینکه تازه خلق می‌شود؟»
در قرآن کریم ایه 30 سوره انبیاء،معجزه جاودان خداوند، راجع به خلق جهان و زمین آمده است:
«أولم یر الّذین کفروا أنّ السّموت و الارض کانتا رتقا ففتقناهما و جعلنا من الماء کلّ شیء حی؛ایا کافران ندیدند که آسمان‌ها و زمین به هم پیوسته بودند، و ما آنها را از یکدیگر باز و جدا کردیم و هر چیز زنده‌ای را از آب قرار دادیم».
این ایه نشان می‌دهد که کل جهان در آغاز یکی بود.دانشمندان «تئوری» انفجار بزرگ را مطرح کردند که دکتر فندی می‌گوید:این «تئوری کیهان شناسی است که بر اساس آن،انبساط جهان با انفجار اولیه آغاز شده است».و این که تمامی کهکشان‌ها،در آن زمان «در فضای بی‌نهایت محدود و با غلظت غیر قابل تصوری متراکم بودند». سپس،ناگهان این توده متراکم منفجر شد و ابر و غبار زیادی به وجود آورد که با گذر زمان،به صورت کهکشان‌هایی در آمد که با قدرت انفجار از یکدیگر دور می‌شوند.در تئوری «انفجار بزرگ» اصول زیر نیز مطرح می‌شود:
1.«طبق تئوری «نسبیت»، هندسه فضا تحت تاثیر ماده درون آن است و سفر در فضا،به صورت خطوط منحنی صورت می‌گیرد».
قرآن کریم با کلمه «یعرج» به این معنا؛یعنی حرکت در خطوط منحنی اشاره می‌کند.(سوره سبأ،ایه 2)
«یعلم ما یلج فی الارض و ما یخرج منها و ما ینزّل من السماء و ما یعرج فیها و هو الرّحیم الغفور؛آنچه را در زمین فرو می‌رود و آنچه را از آن بیرون می‌اید،و (همچنین) آنچه را از آسمان نازل می‌شود و آنچه را در آن بالا می‌رود،می‌داند و او مهربان و آمرزنده است».
2.«کهکشان‌ها به محض آنکه سرعتشان از «سرعت گریز» کمتر می شود،با هم (ساقط می‌شوند) عقب نشینی می‌کنند».
در این رابطه،خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
«یوم نطوی السّماء کطی السّجل للکتب کما بدأنا أول خلق نعیده وعداً علینا إنّا کنّا فاعلین؛در آن روز که آسمان را چون طوماری در هم می‌پیچیم،(سپس) همان گونه که آفرینش را آغاز کردیم، آن را بازمی‌گردانیم.این وعده‌ای است،بر ما،و قطعاً آن را انجام خواهیم داد».(سوره انبیاء، ایه 104)