نا‌اُمیدی‌چرا؟
آرشیو
چکیده
متن
ای عزیز اگر زبانی به دعا گشوده داری،بشارت باد بر تو،که از اجابت برخورداری.
و اگر از گناهان گذشته‌ات پشیمان و بیمناکی،دل بد مدار که به قبول توبه‌ات از سوی خداوند مهربان سزاواری.
و اگر لبانت را به استغفار،ترداری،دل قوی دار که خدایی غفّار داری.
و ای بنده خوب خدا که در برابر نعمت‌های او شکرگزاری،مژده باد ترا که از فزونی و فراوانی نعمتت بهره‌ها داری.
این سخنان امیدبخش و سرور انگیز نه به خاطر دل خوش کردن و فال نیک زدن است که حقایقی برگرفته از کلام قرآن ناطق،علی(ع) است.
سخن حکمت آمیز آن گرامی چنین است:
من أعطی أربعاً لم یحرم أربعاً:من أعطی الدّعاء لم یحرم الإجابة.و من أعطی التّوبة لم یحرم القبول.و من أعطی الإستغفار لم یحرم المغفرة و من أعطی الشّکر لم یحرم الزّیادة.1
کسی که چهار چیز به او عطا شده از چهار چیز محروم نیست:به آن کس که دعا عطا شد،از اجابت محروم نیست؛
و به آن کس که به او توبه عطا شد،از قبولش محروم نیست؛
و به آن کس که استغفار داده شد،از آمرزش محروم نیست؛
و آن کس که شکر نعمت دارد،از زیادتی آن محروم نیست.
عالم تحریر و ادیب کم نظیر جهان اسلام مرحوم سید رضی (گردآورنده نهج البلاغه) پس از نقل این حدیث می‌گوید:تصدیق این فرمایش امام،در قرآن مجید است چنان که در مورد دعا فرموده است:
«أدعونی أستجب لکم؛مرا بخوانید،اجابت می‌کنم شما را».(سوره غافر،آیه 60)
و در زمینه استغفار فرموده:
«و من یعمل سوءاً او یظلم نفسه ثم یستغفر اللّه یجداللّه غفوراً رحیماً؛کسی که عمل بدی انجام دهد یا به خود ظلم کند،سپس از خدا طلب آمرزش نماید خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت».(سوره نساء،آیه 110)
و درباره شکر فرمود:
«لئن شکرتم لأزیدنّکم؛اگر شکر کردید نعمت را بر شما افزون می‌گردانم».(سوره ابراهیم،آیه 7)
و در مورد توبه فرمود:«انّما التوبة علی اللّه للذین یعملون السوء بجهالة ثم یتوبون من قریب فاولئک یتوب اللّه علیهم و کان اللّه علیماً حکیماً؛خداوند توبه کسانی را می‌پذیرد که از روی جهالت و نادانی عمل ناشایستی انجام می‌دهند و به زودی توبه می‌کنند پس خدا توبه ایشان را می‌پذیرد و خداوند دانا و حکیم است».(سوره نساء،آیه 17)
1.نهج البلاغه،حکمت 135.
و اگر از گناهان گذشته‌ات پشیمان و بیمناکی،دل بد مدار که به قبول توبه‌ات از سوی خداوند مهربان سزاواری.
و اگر لبانت را به استغفار،ترداری،دل قوی دار که خدایی غفّار داری.
و ای بنده خوب خدا که در برابر نعمت‌های او شکرگزاری،مژده باد ترا که از فزونی و فراوانی نعمتت بهره‌ها داری.
این سخنان امیدبخش و سرور انگیز نه به خاطر دل خوش کردن و فال نیک زدن است که حقایقی برگرفته از کلام قرآن ناطق،علی(ع) است.
سخن حکمت آمیز آن گرامی چنین است:
من أعطی أربعاً لم یحرم أربعاً:من أعطی الدّعاء لم یحرم الإجابة.و من أعطی التّوبة لم یحرم القبول.و من أعطی الإستغفار لم یحرم المغفرة و من أعطی الشّکر لم یحرم الزّیادة.1
کسی که چهار چیز به او عطا شده از چهار چیز محروم نیست:به آن کس که دعا عطا شد،از اجابت محروم نیست؛
و به آن کس که به او توبه عطا شد،از قبولش محروم نیست؛
و به آن کس که استغفار داده شد،از آمرزش محروم نیست؛
و آن کس که شکر نعمت دارد،از زیادتی آن محروم نیست.
عالم تحریر و ادیب کم نظیر جهان اسلام مرحوم سید رضی (گردآورنده نهج البلاغه) پس از نقل این حدیث می‌گوید:تصدیق این فرمایش امام،در قرآن مجید است چنان که در مورد دعا فرموده است:
«أدعونی أستجب لکم؛مرا بخوانید،اجابت می‌کنم شما را».(سوره غافر،آیه 60)
و در زمینه استغفار فرموده:
«و من یعمل سوءاً او یظلم نفسه ثم یستغفر اللّه یجداللّه غفوراً رحیماً؛کسی که عمل بدی انجام دهد یا به خود ظلم کند،سپس از خدا طلب آمرزش نماید خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت».(سوره نساء،آیه 110)
و درباره شکر فرمود:
«لئن شکرتم لأزیدنّکم؛اگر شکر کردید نعمت را بر شما افزون می‌گردانم».(سوره ابراهیم،آیه 7)
و در مورد توبه فرمود:«انّما التوبة علی اللّه للذین یعملون السوء بجهالة ثم یتوبون من قریب فاولئک یتوب اللّه علیهم و کان اللّه علیماً حکیماً؛خداوند توبه کسانی را می‌پذیرد که از روی جهالت و نادانی عمل ناشایستی انجام می‌دهند و به زودی توبه می‌کنند پس خدا توبه ایشان را می‌پذیرد و خداوند دانا و حکیم است».(سوره نساء،آیه 17)
1.نهج البلاغه،حکمت 135.
تبلیغات
