گفتار در کلام وحی

گفتاری که با کردار همراه است قابل ستایش و گفتار بدون کردار قابل سرزنش!«لم تقولون مالا تفعلون». (سوره صف، آیه 2)
گفتار درست آن است که همراه با یقین باشد، نه تخمین!«بنبأٍ یقین».(سوره نحل، آیه 22)
گفتاری خوب است که دلنواز باشد نه گوش خراش!«الطّیب من القول».(سوره حج، آیه 24)
گفتاری قابل فهم است که رسا و شفاف است!«قولاً بلیغا».(سوره نساء، آیه 63)
گفتاری دلنشین است، که نرم و لطیف باشد!«قولاً لینا».(سوره طه، آیه 44)
گفتار نباید سخیف باشد،بلکه باید بزرگوارانه باشد!«قولاً کریما».(سوره اسراء، آیه 23)
گفتار وقتی خوب است که قابل عمل باشد!«قولا میسورا».(سوره اسراء، آیه 28)
گفتار باید با حق باشد، نه هرزه و باطل!«إجتنبوا قول الزّور».(سوره حج، آیه 30 )
با همه گفتار خوب داشتن هنرست،نه به خاطر ترس، فقط با بعضی از مردم؛گفتار خوب داشتن.«قولوا للنّاس حسنا».(سوره بقره، آیه 83 )
گفتار وقتی زیباست که بهترین مطلب با بهترین شیوه بیان گردد.«یقولوا اللّتی هی أحسن».(سوره اسراء، آیه 53)