پاسخ به سوالات
آرشیو
چکیده
متن
سؤال: خداوند در قرآن می‌فرماید:«انّما یرید الشّیطان أن یوقع بینکم العداوة والبغضاء…».(سوره مائده، آیه 91)
مقصود از کلمه شیطان چیست؟آن را توضیح دهید.
جواب: کلمه «شیطان» که ماده آن «شطن» است و «شاطن» به معنای خبیث و پست.شیطان، اسم عام (جنس) است و هر موجود سرکش و متمردی را شامل می‌شود، بخلاف ابلیس که اسم خاص ـ اسم یک موجود مشخص است، همانی که حضرت آدم را فریب داد و باعث شد تا انسان از بهشت بیرون شود و همواره او با لشکریانش در کمین آدمیان است.
در قرآن، شیطان به موجود خاصی اطلاق نشده، بلکه به انسان‌های شرور و مفسد نیز شیطان گفته شده است.«و کذلک جعلنا لکلّ نبی عدوّاً شیاطین الانس و الجن».(سوره انعام، آیه 112)
اگر ابلیس را هم شیطان می‌گویند بدان خاطر است که او موجودی شرور و فسادگر و موزی و منحرف است.در روایات گاهی اوقات به میکربها نیز شیطان گفته شده است.مثلاً حضرت علی(ع) می‌فرماید:«از قسمت شکسته و دستگیره ظرف، آب نخورید؛زیرا شیطان بر روی دستگیره و قسمت شکسته شده ظرف می‌نشیند».
و یا امام صادق(ع) می‌فرماید:از دستگیره و قسمت شکسته کوزه آب مخورید که جایگاه آشامیدن شیطان است.
در روایات هر کار زشت و پلید و غیر اخلاقی را به شیطان نسبت می‌دهد و از اعمال شیطان می‌داند.
سؤال: در قرآن مجید از فرشته زیاد یاد شده است، مثلاً:« آمن الرسول بما انزل الیه من ربّه و المؤمنون کلّ آمن باللّه و ملائکته و کتبه و رسله» حال توضیح دهید که حقیقت فرشته چیست؟
جواب: موجوداتی همچون: فرشتگان و جنیان از امور غیبی هستند، برای اثبات خود آنها و صفاتشان و ویژگی‌هایشان باید سراغ روایات رفت و به حکم ایمان به غیب آنها را پذیرفت.
قرآن مجید ویژگی‌های فرشتگان را چنین برمی‌شمرد:
ـ فرشتگان موجوداتی عاقل و با شعور و از بندگان گرامی خداونداند.«بل عباد مکرمون».(سوره انبیاء، آیه 26)
ـ به فرمان خداونداند و هرگز گناه نمی‌کنند.«لایسبقونه بالقول و هم بامره یعملون».(سوره انبیاء، آیه 27)
ـ حاملان عرش هستند.«و الملک علی أرجاءها و یحمل عرش ربک فوقهم یومئذ ثمانیة».(سوره حاقه، آیه 17)
ـ گروهی از آنها فبض ارواح می‌کنند.«… حتّی اذا جائتهم رسلنا یتوفونهم قالوا این ما کنتم تدعون من دون الله …».
ـ گروهی دیگر مراقب اعمال انسانهایند:«و انّ علیکم لحافظین.کراماً کاتبین.یعلمون ما تفعلون».(سوره انفطار،آیه 10 ـ 13)
گروهی از آنها حافظان انسان از خطرات و حوادثند.«و هو القاهر فوق عباده و یرسل علیکم حفظة…».(سوره انعام آیه 61)
ـ گروهی از آنها نیز مأمور عذاب و مجازات انسان‌های سرکشند:«و لمّا جاءت رسلنا لوطاً سئ بهم و ضاق بهم ذرعاً…».(سوره هود، آیه 77)
ـ آنها پیوسته مشغول تسبیح و تقدیس خداونداند:«و الملائکة یسبّحون بحمد ربّهم و یستغفرون لمن فی الارض».(سوره شوری، آیه 5)
ـ گاه آنها ـ به امرخداوند ـ به صورت انسان ظاهر می شوند.«فارسلنا الیها روحنا فتمثل لها بشراً سویاً».(سوره مریم، آیه 17)
و کارهای دیگری که در آیات و روایات به آنها نسبت داده‌شده‌است آنها موجودات لطیفی هستند و نیازی به غذای مادی ندارند و آنها نور می‌خورند و ذکر و تسبیح غذای آنهاست.
مقصود از کلمه شیطان چیست؟آن را توضیح دهید.
جواب: کلمه «شیطان» که ماده آن «شطن» است و «شاطن» به معنای خبیث و پست.شیطان، اسم عام (جنس) است و هر موجود سرکش و متمردی را شامل می‌شود، بخلاف ابلیس که اسم خاص ـ اسم یک موجود مشخص است، همانی که حضرت آدم را فریب داد و باعث شد تا انسان از بهشت بیرون شود و همواره او با لشکریانش در کمین آدمیان است.
در قرآن، شیطان به موجود خاصی اطلاق نشده، بلکه به انسان‌های شرور و مفسد نیز شیطان گفته شده است.«و کذلک جعلنا لکلّ نبی عدوّاً شیاطین الانس و الجن».(سوره انعام، آیه 112)
اگر ابلیس را هم شیطان می‌گویند بدان خاطر است که او موجودی شرور و فسادگر و موزی و منحرف است.در روایات گاهی اوقات به میکربها نیز شیطان گفته شده است.مثلاً حضرت علی(ع) می‌فرماید:«از قسمت شکسته و دستگیره ظرف، آب نخورید؛زیرا شیطان بر روی دستگیره و قسمت شکسته شده ظرف می‌نشیند».
و یا امام صادق(ع) می‌فرماید:از دستگیره و قسمت شکسته کوزه آب مخورید که جایگاه آشامیدن شیطان است.
در روایات هر کار زشت و پلید و غیر اخلاقی را به شیطان نسبت می‌دهد و از اعمال شیطان می‌داند.
سؤال: در قرآن مجید از فرشته زیاد یاد شده است، مثلاً:« آمن الرسول بما انزل الیه من ربّه و المؤمنون کلّ آمن باللّه و ملائکته و کتبه و رسله» حال توضیح دهید که حقیقت فرشته چیست؟
جواب: موجوداتی همچون: فرشتگان و جنیان از امور غیبی هستند، برای اثبات خود آنها و صفاتشان و ویژگی‌هایشان باید سراغ روایات رفت و به حکم ایمان به غیب آنها را پذیرفت.
قرآن مجید ویژگی‌های فرشتگان را چنین برمی‌شمرد:
ـ فرشتگان موجوداتی عاقل و با شعور و از بندگان گرامی خداونداند.«بل عباد مکرمون».(سوره انبیاء، آیه 26)
ـ به فرمان خداونداند و هرگز گناه نمی‌کنند.«لایسبقونه بالقول و هم بامره یعملون».(سوره انبیاء، آیه 27)
ـ حاملان عرش هستند.«و الملک علی أرجاءها و یحمل عرش ربک فوقهم یومئذ ثمانیة».(سوره حاقه، آیه 17)
ـ گروهی از آنها فبض ارواح می‌کنند.«… حتّی اذا جائتهم رسلنا یتوفونهم قالوا این ما کنتم تدعون من دون الله …».
ـ گروهی دیگر مراقب اعمال انسانهایند:«و انّ علیکم لحافظین.کراماً کاتبین.یعلمون ما تفعلون».(سوره انفطار،آیه 10 ـ 13)
گروهی از آنها حافظان انسان از خطرات و حوادثند.«و هو القاهر فوق عباده و یرسل علیکم حفظة…».(سوره انعام آیه 61)
ـ گروهی از آنها نیز مأمور عذاب و مجازات انسان‌های سرکشند:«و لمّا جاءت رسلنا لوطاً سئ بهم و ضاق بهم ذرعاً…».(سوره هود، آیه 77)
ـ آنها پیوسته مشغول تسبیح و تقدیس خداونداند:«و الملائکة یسبّحون بحمد ربّهم و یستغفرون لمن فی الارض».(سوره شوری، آیه 5)
ـ گاه آنها ـ به امرخداوند ـ به صورت انسان ظاهر می شوند.«فارسلنا الیها روحنا فتمثل لها بشراً سویاً».(سوره مریم، آیه 17)
و کارهای دیگری که در آیات و روایات به آنها نسبت داده‌شده‌است آنها موجودات لطیفی هستند و نیازی به غذای مادی ندارند و آنها نور می‌خورند و ذکر و تسبیح غذای آنهاست.
تبلیغات
