آرشیو

آرشیو شماره ها:
۸۳

چکیده

متن

ابن عباس مردی دانشمند و قرآن پژوه بود و در علم تفسیر، شاگرد امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) بوده‌است.
روزی یک مرد نزد ابن عباس آمد و گفت: می خواهم تو را نصیحت کرده و پند دهم. ابن عباس با متانت تمام گفت: بفرمایید؛اگر بیم آن نداشته باشی که سه آیه از قرآن مجید تو را شرمنده و رسوا نسازد.
«أتامرون النّاس بالبرّ و تنسون انفسکم و انتم تتلون الکتاب افلا تعقلون؛ آیا مردم را به نیکوکاری و خوبی فرمان می‌دهید و نصیحت می‌کنید در حالی که خودتان را از یاد برده‌اید و شما که کتاب می‌خوانید.مگر تعقل نمی‌کنید و خرد به کار نمی‌بندید؟».(سوره بقره، آیه 44)
«یا ایها الّذین آمنوا لم تقولون مالا تفعلون.کبر مقتاً عنداللّه ان تقولوا مالا تفعلون؛ای مردمانی که ایمان آورده‌اید!چرا چیزی را می‌گویید که عمل نمی‌کنید، بسیار خشم آور است نزد خدا که شما چیزی بگویید که آن را انجام نمی‌دهید».(سوره صف، آیات2و3)
و سخن عبد صالح، شعیب که گفت:«و ما ارید ان اخالفکم الی ما انها کم عنه ان ارید الاّ الاصلاح ما استطعت و ما توفیقی الا باللّه علیه توکّلت و الیه انیب؛من نمی‌خواهم در آنچه شما را از آن نهی کرده و باز می‌دارم، با شما مخالفت کنم. من جز اصلاح و سامان دادن، نمی‌خواهم تا آنجا که بتوانم. و توفیق من جز از ناحیه خدا نیست بر او توکل کردم و به سوی او برمی‌گردم.»1(سوره هود، آیه 88)
راستی اگر این سه آیه شریفه قرآن را آویزه گوش کنیم قبل از آن که دیگران را پند دهیم و نصیحت کنیم، خود نمونه اخلاقی خواهیم بود و اگر همه پیروان قرآن چنان باشند، صلح و درستی جهان مسلمانان را پر خواهد کرد.
1.وزیر کاتب، ابوسعید منصور بن حسین آبی،م 421 هـ.ق. نصر الدّر، ج 1، ص 413، قاهره.

تبلیغات