گنج گرانبها

یا می‌دانید انسانهای موفق، کسانی هستند که از وقت خود استفاده درست می برند و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنند؟ و یا می‌دانید که تنها با برنامه ریزی است که دستیابی به اهداف آسان‌تر می‌شود؟ حتماً از این‌که موضوع را با این دو سؤال آغاز کرده‌ایم، متعجبید! بدون شک اگر فرارسیدن فصل تابستان وتعطیل شدن مدارس را به شمیادآوری کنیم: منظور ما را از طرح سؤالات بالا، بهتر خواهید فهمید. چگونگی گذراندن اوقات فراغت از مسائل مهمی است که بعد از تعطیلی مدارس ذهن بسیاری از دانش‌آموزان و والدین آنها را به خود مشغول می‌کند و اگر برنامه‌ریزی برای آن نباشد، به آسانی از دست می‌رود بدون اینکه از آن بهره برده باشد. اگر چه وقت هرکس مخصوص به خود اوست ؛ ولی باید دانست که انسان در مقابل صرف وقت مسؤول است؛ زیرا که امانتدار خدا بر روی زمین است:«إنّا عرضنا الأمانة علی السّموات و‌الأرض…» .( سورهی احزاب ، ایهی 73) و موظف است تا در امانت خیانت نکند و آنچه ر خدا به او سپرده است به تمام و کمال به خدا برگرداند؛ یعنی انسانیت را وانسانیت به دست نمی‌اید مگر با انجام دستورات و ترک نواهی خداوند و راه خدا پیموده نمی‌شود و اینها انجام نمی‌گیرد مگر در مقابل خود و دیگران احساس مسؤولیت کردن و این نیز جزبا برنامه‌ریزی و انجام کار معین در زمان معین و با هدف ساختن جامعهی ایده‌آل حاصل نمی‌شود. آشنا شدن با مسائل قرآنی و فرهنگ اسلامی و نیز فراگیری علوم دینی وظیفه هر یک از ماست. پس چه خوب است که در کنار کلاسهای کامپیوتر، خط، نقاشی و…که هر یک را برای گذراندن اوقات فراغت انتخاب می‌کنیم، نظری هم به کلاسهای آموزش معارف دینی داشته باشیم و اگر انگلیسی می‌آموزیم ، بتوانیم قرآن را هم بخوانیم و به انگلیسی ترجمه کنیم. برنامه‌ریزی به ما کمک می‌کند تا ضمن استفاده ازامکاناتی که در اختیارمان گذاشته می‌شود ،اوقات فراغت خوبی داشته باشیم و درهای یاس و نومیدی را که بهترین دامهای شیطان هستند، برخود ببندیم. یادمان باشد ، تفریح و گذراندن اوقات فراغت حق همهی ماست‌؛ اما تا زمانی که بوی بیهوده بودن از آن استشمام نشود و چراغی فراروی اینده‌مان باشد.
شاید «ارزش کلی» به وقت دادن،هم همین مفهوم را داشته باشد. اینکه از آن استفاده درست داشته باشیم تا بعداً نگاه حسرت بار به آن نیفکنیم؛ و استفاده درست از وقت آن است که همه لحظاتش با خدا و برای خدا باشد، چه در این صورت است که انسان به آرامش گمشده‌ای که همواره به دنبال آن است، دست پیدا خواهد کرد. آرامشی که خداوند متعال مفهوم آن را به خوبی در سورهی رعد ایه 29 بیان فرموده است:
«الذین امنوا و تطمئن قلوبهم بذکراللّه الا بذکراللّه تطمئن القلوب ؛کسانی که ایمان آورده‌اند و دلهایشان را با یاد خدا اطمینان می‌دهند، آگاه باشند که یاد خدا آرامش دهنده دلهای (شما) است».
آنچه مسلم است : یادخدا زمان و مکان نمی‌شناسد و برای رسیدن به آرامشی درونی، یادخدا باید ملکهی جسم و جان قرار گیرد و در همه حال به یاد او بود. گاه آن را برزبان آورده و هنگامی که مشغول کار است‌، قلبش با خدا باشد تا کار او ارزشمند شود و جنبهی الهی داشته‌باشد ؛ آری در روزگاری که مادیات پیرامون بشریت را احاطه کرده و انسانیت او را مورد تهدید قرار داده است، ایجاد ارتباط باخدا ، تنها راه عبور از پل مشکلات و رسیدن به صراط آرامش و هدایت است. خواندن مکرر قرآن، تسبیح حضرت زهرا‌(س)، تسبیحات اربعه را برزبان جاری کردن و مواردی از این قبیل ؛ذکر و یاد خدا کردن است که بهترین دستاور و اطمینان درونی است و در خاتمه فراموش نکنیم که: آرامش بهترین هدیه‌ای است که می‌توانیم از خدا دریافت کنیم، اگر ذکر او را بر لب و یادش را در دل داشته باشیم.