هوالخالق
آرشیو
چکیده
متن
شبی گروهی از دانشمندان کشورهای جهان که دارای گرایشهای مختلف علمی بودند، گرد‌هم آمده تا درباره مواردی که در علوم جدید کشف شده بود، با هم سخن بگویند. یکی از آنها با حالتی افتخار‌آمیز می‌گفت: علوم جدید، وسایل و دستگاههای مدرنی را کشف کرده که بدون شک موجب می گردد که انسان فرمانده و سرور این جهان گردد.
دیگری گفت: آری، اکتشافات علمی جدیدی که انسان آن را آفرید…
یکی از دانشمندان مسلمان که در مجلس حاضر بود، سخن او را قطع کرد و با تبسّم گفت:
بس است! سخن خود را ادامه نده، همانا که آفریننده‌ی واقعی خداست. غوطه‌ور شدن در این موفقیتهای علمی، نباید سبب شود که ما حقیقت را از یاد ببریم. سرور و آفریننده و فرمانده واقعی این جهان و انسان خداست که آن را از هیچ آفرید.
سخن این دانشمند مسلمان ، موجب کنجکاوی حاضران شد، بسیار با تعجب از او پرسیدند: آفریننده‌ی واقعی خداست یعنی چه؟ مگر واقعی و غیر واقعی وجود دارد؟
مرد مسلمان با اعتماد به نفس پاسخ داد:
به آسمان بنگرید ، به ستارگان که مانند چلچراغ از آن آویزانند، بنگرید، به کهکشان‌ها نگاه کنید…
ایا جز خداوند چه کسی می‌تواند آنها را بوجود آورد؟ ایا آنها از آغاز بوده‌اند یا آنها از هیچ و از عدم بوجود آمده‌اند؟ همین انسانی که می‌گوید سرور این جهان گشته، چه کسی به او عقل داده تا بتواند به این کشفیات دست یابد؟
سخن این مرد مورد استقبال و تحسین دانشمندان حاضر قرار گرفت و از او خواستند تا بیشتر سخن بگوید:
از قرآن کریم برای شما مثال می‌آوردم که تاییدی است بر‌سخنانم. خداوند در قرآن از مراحل آفرینش انسان می‌گوید و از واقعیتهایی سخن به میان آورده که شما در این قرن به آنها دست پیدا کرده‌اید!
آنها با تعجب گفتند: به راستی؟ قرآن چه گفته است؟
«و‌لَقَد خَلَقنَا الإنسانَ مِن سُلالَةٍ مِن طین. ثُمَّ جَعَلناهُ نطفة فی قرارٍ مکینٍ. ثُمَّ خَلَقنا النطفةً‌عَلَقَة فَخلقنا العلقةً مُضغةً فَخَلقنَا المُضغَةَ عِظَاماً فَکسَونا العِظامَ لحمَاً ثُمَّ انشَأنَاهُ خلقاً آخَرَ فَتَبارک اللّهُ أحسَنُ الخَالِقینَ؛ و به یقین انسان را از عصاره‌ای از گل آفریدیم، سپس او را به [صورت] نطفه‌ای مضغه برگرداندیم و آنگاه مضغه را استخوانهایی ساختیم بعد استخوانها را با گوشتی پوشاندیم آنگاه [جنین را] در آفرینش دیگر پدید آوردیم. پس بزرگ است خدایی که بهترین آفرینندگان است».(سوره‌ی مؤمنون، ایات12ـ14)
سپس ایات را برای آنها ترجمه کرد. آنها در تعجب ژرف فرو رفتند و به شدت تحت تأثیر قرار گرفتند، مخصوصاً هنگامی که ایات را به زبان عربی می خواند. سپس افزود: ایا شایسته است به غیر از خدای بزرگ بگوییم آفریننده (خالق) هست؟
پس همه در حالی که تسلیم شده بودند پاسخ دادند:
به خدا سوگند او آفریننده واقعی است که همه چیز را آفرید، هیچ کس جز خدا نمی تواند یک حیوان بیافریند که دارای پاهایی باشد برای راه رفتن، دستهایی برای کار کردن، چشمهایی برای دیدین و گوشهایی داشته باشد تا با آنها بشنود، جز خداوند متعال، پس منزه باد این آفریننده. همانگونه که خداوند متعال، آسمانها و زمین و همه‌ی انسانها و موجودات را آفرید، مرگ و زندگی رانیز آفرید تا مردم را در اعمال و رفتارشان مورد آزمایش قرار دهد: «تبارک الّذی بیده المُلکُ وَ هُوَ عَلی کُلّ شیءٍ قَدیرٍ. الّذی خَلَق المَوتَ والحَیاة لِیبلوکُم ایکُم أحسَنُ عَمَلا وهُوَ العزیز الغفور».(سوره‌ی ملک، ایه‌ی1و2)
پربرکت و زوال نا‌پذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست اوست، و او بر‌هر‌چیز تواناست. آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می‌کنید، و او شکست‌ناپذیر و بخشنده است.
خداوند متعال، آفریننده تمام جهان هستی است، انسان را آفرید و همه‌ی اسباب آرامش و زندگی را برایش فراهم آورد؛ ایا انسان از آفریدگار خود تشکر می‌کند؟.
دیگری گفت: آری، اکتشافات علمی جدیدی که انسان آن را آفرید…
یکی از دانشمندان مسلمان که در مجلس حاضر بود، سخن او را قطع کرد و با تبسّم گفت:
بس است! سخن خود را ادامه نده، همانا که آفریننده‌ی واقعی خداست. غوطه‌ور شدن در این موفقیتهای علمی، نباید سبب شود که ما حقیقت را از یاد ببریم. سرور و آفریننده و فرمانده واقعی این جهان و انسان خداست که آن را از هیچ آفرید.
سخن این دانشمند مسلمان ، موجب کنجکاوی حاضران شد، بسیار با تعجب از او پرسیدند: آفریننده‌ی واقعی خداست یعنی چه؟ مگر واقعی و غیر واقعی وجود دارد؟
مرد مسلمان با اعتماد به نفس پاسخ داد:
به آسمان بنگرید ، به ستارگان که مانند چلچراغ از آن آویزانند، بنگرید، به کهکشان‌ها نگاه کنید…
ایا جز خداوند چه کسی می‌تواند آنها را بوجود آورد؟ ایا آنها از آغاز بوده‌اند یا آنها از هیچ و از عدم بوجود آمده‌اند؟ همین انسانی که می‌گوید سرور این جهان گشته، چه کسی به او عقل داده تا بتواند به این کشفیات دست یابد؟
سخن این مرد مورد استقبال و تحسین دانشمندان حاضر قرار گرفت و از او خواستند تا بیشتر سخن بگوید:
از قرآن کریم برای شما مثال می‌آوردم که تاییدی است بر‌سخنانم. خداوند در قرآن از مراحل آفرینش انسان می‌گوید و از واقعیتهایی سخن به میان آورده که شما در این قرن به آنها دست پیدا کرده‌اید!
آنها با تعجب گفتند: به راستی؟ قرآن چه گفته است؟
«و‌لَقَد خَلَقنَا الإنسانَ مِن سُلالَةٍ مِن طین. ثُمَّ جَعَلناهُ نطفة فی قرارٍ مکینٍ. ثُمَّ خَلَقنا النطفةً‌عَلَقَة فَخلقنا العلقةً مُضغةً فَخَلقنَا المُضغَةَ عِظَاماً فَکسَونا العِظامَ لحمَاً ثُمَّ انشَأنَاهُ خلقاً آخَرَ فَتَبارک اللّهُ أحسَنُ الخَالِقینَ؛ و به یقین انسان را از عصاره‌ای از گل آفریدیم، سپس او را به [صورت] نطفه‌ای مضغه برگرداندیم و آنگاه مضغه را استخوانهایی ساختیم بعد استخوانها را با گوشتی پوشاندیم آنگاه [جنین را] در آفرینش دیگر پدید آوردیم. پس بزرگ است خدایی که بهترین آفرینندگان است».(سوره‌ی مؤمنون، ایات12ـ14)
سپس ایات را برای آنها ترجمه کرد. آنها در تعجب ژرف فرو رفتند و به شدت تحت تأثیر قرار گرفتند، مخصوصاً هنگامی که ایات را به زبان عربی می خواند. سپس افزود: ایا شایسته است به غیر از خدای بزرگ بگوییم آفریننده (خالق) هست؟
پس همه در حالی که تسلیم شده بودند پاسخ دادند:
به خدا سوگند او آفریننده واقعی است که همه چیز را آفرید، هیچ کس جز خدا نمی تواند یک حیوان بیافریند که دارای پاهایی باشد برای راه رفتن، دستهایی برای کار کردن، چشمهایی برای دیدین و گوشهایی داشته باشد تا با آنها بشنود، جز خداوند متعال، پس منزه باد این آفریننده. همانگونه که خداوند متعال، آسمانها و زمین و همه‌ی انسانها و موجودات را آفرید، مرگ و زندگی رانیز آفرید تا مردم را در اعمال و رفتارشان مورد آزمایش قرار دهد: «تبارک الّذی بیده المُلکُ وَ هُوَ عَلی کُلّ شیءٍ قَدیرٍ. الّذی خَلَق المَوتَ والحَیاة لِیبلوکُم ایکُم أحسَنُ عَمَلا وهُوَ العزیز الغفور».(سوره‌ی ملک، ایه‌ی1و2)
پربرکت و زوال نا‌پذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست اوست، و او بر‌هر‌چیز تواناست. آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می‌کنید، و او شکست‌ناپذیر و بخشنده است.
خداوند متعال، آفریننده تمام جهان هستی است، انسان را آفرید و همه‌ی اسباب آرامش و زندگی را برایش فراهم آورد؛ ایا انسان از آفریدگار خود تشکر می‌کند؟.
تبلیغات
