ژانر سامورایی، یکی از مهمترین بخشهای تاریخ سینمای ژاپن در طول هفت دهه از حیات خود، نقش به‌سزایی در نضج‌گرفتن جریان‌های هنری شکلگرفته در بطن صنعت سینمای ژاپن، پدیدآمدن ثبات اقتصادی نسبی برای آن، و شناساندن ظرفیتهای هنری و درعین‌حال سرگرمیسازش به جهانیان داشت. ازآن‌جاکه مطالعات ژانری در حوزۀ سینما معمولاً بر سینمای هالیوود و به‌‌ویژه دوران استودیویی آن متمرکز بوده است کم‌تر به سینماهای خارج از این محدوده توجه شده است. بااین‌حال، ژانرهای ارزش‌مندی چون ژانر سامورایی که عدۀ قابل‌توجهی از فیلم‌سازان بزرگ سینمای ژاپن از نسلهای مختلف چون میزوگوچی (Kenji Mizoguchi, 1898-1956)، کوروساوا (Akira Kurosawa, 1910-1998)، و کوبایاشی (Masaki Kobayashi 1916-1996) در بستر آن کار کرده‌اند و آثار قابل‌توجهی هم ارائه دادهاند موردغفلت واقع شده است. در پژوهش حاضر بر آنیم تا با به‌کارگیری نگرۀ معنایی ـ نحوی ریک آلتمن که براساس بررسی پیشینۀ نگرههای گوناگون ژانر و به‌نظر اغلب صاحبنظران این حوزه کارآمدترین رویکرد موجود در‌زمینۀ تحلیل ژانرهای سینمایی به‌شمار میآید ژانر سامورایی را تشریح کنیم، مؤلفههای اصلی آن را در دو بخش معنایی و نحوی با روش توصیفی ـ تحلیلی بررسی کنیم، و چشماندازی کلی از ردۀ ژانری یادشده به‌دست دهیم.
