با شنیدن صدای گام های منطق حقوقی در دهلیز جستارها و پژوهش های ادبی، روزنه ای تازه در برابر ما باز خواهد شد. حقوق دانی که ادیب و سخن شناس است و خود نیز از ذوق سرودن چکامه برخوردار است، بی گمان در ارزیابی، نقد و واکاوی آثار ادبی کامیاب از آب بیرون می آید. سنجه ها و معیارهای کسی که با منطق و فلسفه حقوق و مفهوم های دانش های وابسته به دادرسی آشناست با دیگران جدایی های آشکار و برجسته ای دارد. استاد جعفری لنگرودی به گواهی گونه گون نوشته هایش در دوشاخه حقوق و فرهنگ و ادب فارسی و اسلامی نه تنها در میدان حقوق از یکه تازان دیرین ایران است، که در پژوهش های ادبی و فرهنگی نیز از سرآمدان به شمار می آید. با این همه، استاد جعفری لنگرودی را بیشتر برای کارهای سترگ و رنگارنگی که در زمینه و پهنه حقوق خصوصی پدید آورده است، می شناسند. در این گفتار کوشیده ام تا چهره او را در پهنه ادب فارسی و روش ویژه او را در بازشناسی واژگانی به بررسی گیرم.