استناد به آیات:صراط مستقیم
آرشیو
چکیده
متن
در زمان خلافت عمر بن خطاب، یک جلد کتاب شریف قرآن به دست رومیان افتاد. قیصر روم، همه‌ی علما و حکما را جمع کرد تا قرآن را بررسی کنند و اشکال‌هایی برای آن بیایند.
علمای مسیحی چند اشکال درست کردند و قیصر روم، آن اشکال‌ها را در نامه‌ای برای خلیفه فرستاد. از جمله نوشت: شما هر روز در نمازتان می‌گویید: «اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُستْقیم؛ [خدایا!] ما را به صراط مستقیم هدایت فرما.» در حالی که شما خودتان تقاضای هدایت به راه مستقیم می‌کنید،چرا ما را به پیروی از خودتان می‌خوانید؟
عمر پس از خواندن نامه نتوانست پاسخی پیدا کند. از این رو،بعضی از صحابه را دعوت کرد تا پس از مشورت با آنان، پاسخی منطقی پیدا کند.صحابه نیز سخنی برای گفتن نداشتند و تصمیم گرفتند از حضرت علی(ع) کمک بخواهند؛ چون می‌دانستند پیامبر(ص) درباره ایشان فرموده است: «علی(ع) دروازه شهر دانش است.»
حضرت علی(ع) فرمود: «معنی «اِهْدِنا »، «ثَبِّتْنا» است؛ [خدایا!] ما را به راه مستقیم بدار و ثبات و پایداری در آن را بر‌ما ارزانی دار.چگونه بندگان خدا، این ثبات و استقامت را از خدای خود نخواهند، در حالی که بر اثر هر حجتی، شبهتی است و در موازنه‌ی هرحقی، تمویهی1و بی هدایت ایزد تعالی، آن شبهت‌ها به چه چیز، دفع شود؟»
عمر و همه‌ی اصحاب، از این تفسیر امام علی(ع) خوشحال شدند و زبان به تحسین آن حضرت گشودند و پاسخ آن نامه و اشکال را برای قیصر روم فرستادند.2
1. تمویه: حق را به صورت باطل نمودن.
2. تفسیر بصائر یمینی،معین الدین محمد بن محمود نیشابوری، ذیل آیه‌ی شریفه.
علمای مسیحی چند اشکال درست کردند و قیصر روم، آن اشکال‌ها را در نامه‌ای برای خلیفه فرستاد. از جمله نوشت: شما هر روز در نمازتان می‌گویید: «اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُستْقیم؛ [خدایا!] ما را به صراط مستقیم هدایت فرما.» در حالی که شما خودتان تقاضای هدایت به راه مستقیم می‌کنید،چرا ما را به پیروی از خودتان می‌خوانید؟
عمر پس از خواندن نامه نتوانست پاسخی پیدا کند. از این رو،بعضی از صحابه را دعوت کرد تا پس از مشورت با آنان، پاسخی منطقی پیدا کند.صحابه نیز سخنی برای گفتن نداشتند و تصمیم گرفتند از حضرت علی(ع) کمک بخواهند؛ چون می‌دانستند پیامبر(ص) درباره ایشان فرموده است: «علی(ع) دروازه شهر دانش است.»
حضرت علی(ع) فرمود: «معنی «اِهْدِنا »، «ثَبِّتْنا» است؛ [خدایا!] ما را به راه مستقیم بدار و ثبات و پایداری در آن را بر‌ما ارزانی دار.چگونه بندگان خدا، این ثبات و استقامت را از خدای خود نخواهند، در حالی که بر اثر هر حجتی، شبهتی است و در موازنه‌ی هرحقی، تمویهی1و بی هدایت ایزد تعالی، آن شبهت‌ها به چه چیز، دفع شود؟»
عمر و همه‌ی اصحاب، از این تفسیر امام علی(ع) خوشحال شدند و زبان به تحسین آن حضرت گشودند و پاسخ آن نامه و اشکال را برای قیصر روم فرستادند.2
1. تمویه: حق را به صورت باطل نمودن.
2. تفسیر بصائر یمینی،معین الدین محمد بن محمود نیشابوری، ذیل آیه‌ی شریفه.