دوره ی قاجار دوره ای بسیار مهم در تاریخ ایران، به ویژه از بعد فرهنگی و فکری، محسوب می شود. یکی از قله های پیشرفت فرهنگی یک جامعه وجود تکاپوی فکری و به ویژه فلسفی در آن جامعه است و وضعیت آن با ابعاد اجتماعی، فرهنگی و سیاسی یک جامعه در ارتباط است. پرسش پژوهش حاضر این است که چه ارتباطی بین وضعیت اجتماعی چون نیازهای اساسی، تعلیم و تربیت و بهداشت و تفکر و فلسفه ورزی می تواند وجود داشته باشد. به نظر می رسد تا زمانی که پایه های هرم نیازهای انسانی در یک جامعه تأمین نشود، جایی برای پرداختن به رأس هرم انسانی یعنی تفکر و فلسفه ورزی وجود نخواهد داشت.