آسایش در خانه
آرشیو
چکیده
متن
خانه، این فضای کوچک، این ساختمانی که از پاره‌ای خشت و آجر و سیمان و آهن و… تشکیل شده است، آسایشگاهی امن و مأوایی مطمئن است ـ‌و تو نیز حتماً این را تجربه کرده‌ای‌ـ کافیست فقط چند روز از خانه‌ات دور باشی!
بی شک کیفیت و کمّیت ساختمان، چندان تأثیری در آرامش بخشیدن ندارد. خانه کوچک باشد یا بزرگ، آپارتمانی باشد یا حیاط دار، قدیمی باشد یا مدرن، برای اعضای آن پناه‌گاهی امن و آرام است، وقتی از دغدغه‌های کوچه و خیابان به آن پناه می‌بری و در آغوش گرم آن جای می‌گیری با احساسی رضایت بخش به خوابی آسوده، فرو می‌روی! و چگونه است که اگر شبی را در خانه دیگری بیتوته کنی؟ حس غریبی داری که گویا دلتنگ خانه‌ات هستی و فضای این خانه که برای اهل آن بهشتی آرام است برای تو جهنم و بیگانه! اینجاست که به یاد آیه قرآن می‌افتی که می‌فرماید: «وَمِن آیاتِهِ اَن خَلَقَ لَکُم مِن اَنفُسِکُم اَزواجاً لِتَسکُنوا اِلَیها وَجَعَلَ بَینَکُم مَوَدّةً وَرَحمَةً إنَّ فی ذلِکَ لآیاتٍ لِقَومٍ یتَفکَّرُون؛ و از نشانه‌های او این که از [نوع] خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدانها آرام گیرید و میانتان دوستی و رحمت نهاد. آری؛ در این [نعمت] برای مردمی که می‌اندیشند قطعاً نشانه‌هایی است». (سوره روم، آیه 21)
آنجا که قرآن، خلقت همسران را برای ازدواجشان مایه سکون و آرامش می‌داند، اشاره به رمز و راز خانه، این اجتماع کوچک دارد. آری؛ رمز و راز این آرامش در ابتدا تفاهم و توافق دو زوج و هم سطح بودن در ازدواج است که قرآن فرموده: «أَلخَبیثاتُ لِلخَبیثینِ وَالخَبیثون للخَبیثات وَالطَّیباتُ لِلطَّیبین وَالطَّیبون لِلطَّیبات…؛ زنان پلید برای مردان پلیدند و مردان پلید برای زنان پلید و زنان پاک برای مردان پاکند، مردان پاک برای زنان پاک…» (سوره نور، آیه26) از این روست که اسلام از ابتدای تشکیل خانواده و انتخاب همسر به این مهم پرداخته است؛ اما این شرطی لازم و غیر کافی است. قرآن همان‌گونه که مردان و زنان را برای یکدیگر لباس و پوشش معرفی می‌نماید. «…هُنَّ لِباسّ لَکُم وَ اَنتُم لِباسّ لَهُنَّ…» (سوره بقره، آیه 187) و مردان را بخصوص امر به معاشرتی نیکو با همسرانشان می‌نماید. «…و عاشِرو هُنَّ بِالمَعروفِ…» (سوره نساء، آیه 19) به عناوین مختلف وظایف فرزندان که اعضایی دیگر از این خانواده هستند را نیز گوشزد می‌کند و درست پس از پرداختن به مسأله عبادت خداوند احسان و نیکی به پدر و مادر را مطرح می‌کند و این نکته جای بسی تأمل و تدبّر دارد.
آری، آرامش و آسایش خانه از آرامش‌اهل آن است و آرامش اهل خانه نیز در تفاهم و احترام متقابل و قدرشناسی و رعایت حقوق یکدیگر است. آرامش خانه از اینجاست که صاحب اصلی خانه بزرگ جهان را زنده نگه‌داری و همه جا او را شاهد و ناظر خود بدانی که: «ألابذِکرِ اللّهِ تَطمَئنُّ القُلُوب».(سوره رعد، آیه 28) و مهر و تعلق خاطری که بدان داری از آن روست که این محیط کوچک، آزمایشگاه تجربه خوشبختی توست، خوشبختی که به رستگاری دنیا و آخرت می‌انجامد.
بی شک کیفیت و کمّیت ساختمان، چندان تأثیری در آرامش بخشیدن ندارد. خانه کوچک باشد یا بزرگ، آپارتمانی باشد یا حیاط دار، قدیمی باشد یا مدرن، برای اعضای آن پناه‌گاهی امن و آرام است، وقتی از دغدغه‌های کوچه و خیابان به آن پناه می‌بری و در آغوش گرم آن جای می‌گیری با احساسی رضایت بخش به خوابی آسوده، فرو می‌روی! و چگونه است که اگر شبی را در خانه دیگری بیتوته کنی؟ حس غریبی داری که گویا دلتنگ خانه‌ات هستی و فضای این خانه که برای اهل آن بهشتی آرام است برای تو جهنم و بیگانه! اینجاست که به یاد آیه قرآن می‌افتی که می‌فرماید: «وَمِن آیاتِهِ اَن خَلَقَ لَکُم مِن اَنفُسِکُم اَزواجاً لِتَسکُنوا اِلَیها وَجَعَلَ بَینَکُم مَوَدّةً وَرَحمَةً إنَّ فی ذلِکَ لآیاتٍ لِقَومٍ یتَفکَّرُون؛ و از نشانه‌های او این که از [نوع] خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدانها آرام گیرید و میانتان دوستی و رحمت نهاد. آری؛ در این [نعمت] برای مردمی که می‌اندیشند قطعاً نشانه‌هایی است». (سوره روم، آیه 21)
آنجا که قرآن، خلقت همسران را برای ازدواجشان مایه سکون و آرامش می‌داند، اشاره به رمز و راز خانه، این اجتماع کوچک دارد. آری؛ رمز و راز این آرامش در ابتدا تفاهم و توافق دو زوج و هم سطح بودن در ازدواج است که قرآن فرموده: «أَلخَبیثاتُ لِلخَبیثینِ وَالخَبیثون للخَبیثات وَالطَّیباتُ لِلطَّیبین وَالطَّیبون لِلطَّیبات…؛ زنان پلید برای مردان پلیدند و مردان پلید برای زنان پلید و زنان پاک برای مردان پاکند، مردان پاک برای زنان پاک…» (سوره نور، آیه26) از این روست که اسلام از ابتدای تشکیل خانواده و انتخاب همسر به این مهم پرداخته است؛ اما این شرطی لازم و غیر کافی است. قرآن همان‌گونه که مردان و زنان را برای یکدیگر لباس و پوشش معرفی می‌نماید. «…هُنَّ لِباسّ لَکُم وَ اَنتُم لِباسّ لَهُنَّ…» (سوره بقره، آیه 187) و مردان را بخصوص امر به معاشرتی نیکو با همسرانشان می‌نماید. «…و عاشِرو هُنَّ بِالمَعروفِ…» (سوره نساء، آیه 19) به عناوین مختلف وظایف فرزندان که اعضایی دیگر از این خانواده هستند را نیز گوشزد می‌کند و درست پس از پرداختن به مسأله عبادت خداوند احسان و نیکی به پدر و مادر را مطرح می‌کند و این نکته جای بسی تأمل و تدبّر دارد.
آری، آرامش و آسایش خانه از آرامش‌اهل آن است و آرامش اهل خانه نیز در تفاهم و احترام متقابل و قدرشناسی و رعایت حقوق یکدیگر است. آرامش خانه از اینجاست که صاحب اصلی خانه بزرگ جهان را زنده نگه‌داری و همه جا او را شاهد و ناظر خود بدانی که: «ألابذِکرِ اللّهِ تَطمَئنُّ القُلُوب».(سوره رعد، آیه 28) و مهر و تعلق خاطری که بدان داری از آن روست که این محیط کوچک، آزمایشگاه تجربه خوشبختی توست، خوشبختی که به رستگاری دنیا و آخرت می‌انجامد.
تبلیغات
