آرشیو

آرشیو شماره ها:
۸۳

چکیده

متن

«وَ اِنْ کُنْتُمْ جُنُباً فاطَّهَّرُوا؛ اگر در حال جنابت هستید پس پاکیزه شوید». (سوره مائده، آیه 6) مقصود از طهارت و پاکیزگی در آیه، شستن تمام بدن است که در سوره نساء آیه 43 از آن به: «حَتّی تَغْتَسِلُوا» تعبیر شده است. اگر شستشوی عضو خاصی مقصود بود، می‌بایست از عنوانی مانند: وضو یا تیمم استفاده می‌شد.
سؤالی که در این‌جا مطرح می‌باشد آن است که چرا باید به هنگام جنابت همه بدن را شست؟ گرچه مؤمن باید در اعمال عبادی خویش تسلیم دستورات الهی باشد حتی اگر راز و رمز آن را نداند و مهم حالت تسلیم بنده در برابر خداست اما آیا نمی‌توان برای این واجب الهی نکته علمی بیان کرد؟
حالت جنابت یک حالت موضعی نیست؛ چرا که اثر آن در تمام بدن بروز می‌کند و همه سلولهای بدن در این وضعیت سست می‌شوند و این نشانه تأثیر فراگیر بر تمام بدن است. بر اساس تحقیقات دانشمندان دو رشته اعصاب نباتی به نام «سمپاتیک» و «پاراسمپاتیک» در سراسر بدن گسترده شده‌اند. وظیفه اعصاب «سمپاتیک» ـ‌تند کردن‌ـ و «پاراسمپاتیک» ـ‌کند کردن‌ـ فعالیت‌های دستگاه‌های بدن است. از تعادل فعالیت‌های این دور رشته عصبی. بدن به صورت یک‌نواخت کار می‌کند. گاهی فعالیت‌هایی در بدن رخ می‌دهد که این تعادل را به هم می‌زند، از جمله این فعالیتها لذّت جمسی است که تعادل طبیعی دو سلسله اعصاب را مختل می‌کند و در این صورت یکی از اقداماتی که می‌تواند اعصاب سمپاتیک را به کار وا دارد و تعادل را بر قرار سازد، تماس آب با بدن است. از این رو شارع حکم فرموده است که در حین جنابت همه اعضا بدن، با دستور ویژه شسته شود و در پرتو اثر حیاتی آب، تعادل کامل بین سلسله اعصاب ایجاد گردد. در این باره روایتی از امام رضا(ع) نقل شده است که فرمود: «جنابت از تمام بدن خارج می‌شود، پس باید همه اندام را شستشو داد».

تبلیغات