استناد به آیات:تجلی قرآن در سیره معصومین(1)نماز
آرشیو
چکیده
متن
در این مباحث بنا داریم جمال زیبا و نورانی آیات قرآن مجید را در سیره شریف رسول خدا (ص) و أئمه معصومین (ع) نشان دهیم به این معنا که می‌خواهیم:
1ـ مواردی که عملی از آن پاکان درباره آیه‌ای از قرآن انجام شده است، مثلاً آنان به هنگام انجام کاری آیه‌ای از قرآن مجید را به زبان آورده‌اند و یا دیگران آیه‌ای از قرآن را تلاوت کرده‌اند و آن بزرگان رفتاری خاص، عملی از خود نشان داده‌اند.
2ـ مواردی که آنان آیه‌ای را تلاوت کرده‌اند و از آن نتیجه‌ای گرفته‌اند و به اقتضای آن آیه کلامی بیان فرموده‌اند.
3ـ مواردی که بدون تلاوت آیه‌ای خاص عملی از آنان صادر شده که ارتباط آشکار و یا لطیف با آیه‌ای از قرآن دارد.
بخش عظیمی از آموزشهای الهی از طریق سیره پیامبران خدا و پیروان آنان و انسانهای متعالی تحقق می‌یابد. تعداد زیادی از آیات قرآن مجید حاکی از اعمال، رفتار و سخنان پیامبران قبلی و نحوه مواجهه آنان با انسانها، به خصوص مخالفان بوده است. همچنین در کلام خداوند مثالها و نمونه های زیادی از اعمال بعضی از انسانها ذکر شده است.
آیات قرآن مجید که حاوی معارف و آموزشهای خداوند عالم است، در سیره رسول‌خدا (ص) و ائمه معصومین (ع) به نحوی کامل و به صورتی زیبا و دل انگیز تجلی کرده است و در حقیقت زندگی معصومین (ع) تجسم آموزشهای الهی است. زیبایی این تجلیات متناسب با زیبایی اخلاق و عظمت‌های بی‌پایان روح آن پاکان و بزرگان می باشد. در حقیقت نورانیت و زیبایی حقیقی آیات قرآن مجید وقتی بطور کامل آشکار می‌شود که در اعمال و رفتار معصومین(ع) و بطور کلی سیره شریف آنان تجلی پیدا کند.لذا مشاهده یا شنیدن نوع رفتار آنان در مورد آیه ای از قرآن، تأثیری خاص در روح انسانها خواهد داشت و ما در اینجا به ذکر یک نمونه، بسنده می‌کنیم:
در بعضی از آیات قرآن به خواندن نماز در اول وقت با حالت خشوع قلب و توجه و توصیه شده و خواندن نماز با چنین حالتی از اوصاف مؤمنان حقیقی محسوب گردیده است، بطوریکه خداوند می فرماید: «قد افلح المؤمنون. الذین هم فی صلاتهم خاشعون». (سوره مؤمنون، آیات 1و2) بعد از چند آیه مجدداً به موضوع نماز اشاره کرده و می‌فرماید:«و الذین هم علی صلواتهم یحافظون». (سوره مؤمنون، آیه 9)، یعنی از اوصاف اصلی مؤمنان، هم نماز خواندن با خشوع قلب و هم محافظت بر اوقات نمازها و توجه به اهمیت خاص آن می‌باشد.
در احادیث پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) سفارش زیادی بر بجای آوردن نماز در اول وقت و در نظر گرفتن اهمیت خاص آن شده است. از مجموع آیات و بعضی از روایات معصومین(ع) استفاده می‌شود که نماز خواندن در اول وقت اهمیت بسیار زیادی دارد، بطوریکه بدون عذر مهم، هرگز نباید از خواندن نماز اول وقت صرف نظر شود.
در سیره و رفتار شریف حضرت سید الشهدا سلام اللّه علیه و اصحابش ذکر شده است که وقتی یکی از اصحاب در ظهر روز عاشورا و در حین جنگ به حضرت زمان ظهر را متذکر شد، آن حضرت نگاهی به آسمان کرد و فرمود: بلی؛ الآن اول ظهر است و او را دعا کرد و فرمود: خداوند تو را از نمازگزان قرار دهد که در اول وقت، نماز را متذکر شدی و بعد ایشان ب گروه اندک از اصحاب، در میدان جنگ و در مقابل بارانی از تیرها و نیزه‌ها به نماز ایستادند.
شنیدن این حادثه تأثیر بسیار عظیمی در روح انسانها دارد، یعنی نماز چه مقدار اهمیت دارد که در آن حالت بحرانی و جنگ، چند نفر انگشت شمار در مقابل حملات چندین هزار نفر، باید با تمام شکوه و عظمت آن را بجای آوردند.
در این رویداد، عظمت و جلالتی از نماز و خواندن آن در اول وقت در رفتار آن انسان متعالی، تجلی کرده است که در هیچ حادثه‌ای شبیه و نظیری برای آن یافت نمی‌شود.
در این عمل، زیبایی عظیم آیاتی از قرآن بی‌پرده تجلی کرده است. در این رفتار، آن حضرت عملاً به انسانها تعلیم داد که در حال نماز انسان به قدرت بی پایان خداوند عالم متصل می‌شود و جمال و صفات پروردگار، او را در خود حیران می‌کند، پس چه باک از کثرت دشمن و زخم شمشیرو نیزه‌ها.
او به انسانها یاد داد که لذت ارتباط با خداوند عالم از طریق نماز که متعالی‌ترین صورت ذکر خداست، برتر از آن است که زخم شمشیرها و نیزه‌ها بتواند نقصانی در آن بوجود آورد.
1ـ مواردی که عملی از آن پاکان درباره آیه‌ای از قرآن انجام شده است، مثلاً آنان به هنگام انجام کاری آیه‌ای از قرآن مجید را به زبان آورده‌اند و یا دیگران آیه‌ای از قرآن را تلاوت کرده‌اند و آن بزرگان رفتاری خاص، عملی از خود نشان داده‌اند.
2ـ مواردی که آنان آیه‌ای را تلاوت کرده‌اند و از آن نتیجه‌ای گرفته‌اند و به اقتضای آن آیه کلامی بیان فرموده‌اند.
3ـ مواردی که بدون تلاوت آیه‌ای خاص عملی از آنان صادر شده که ارتباط آشکار و یا لطیف با آیه‌ای از قرآن دارد.
بخش عظیمی از آموزشهای الهی از طریق سیره پیامبران خدا و پیروان آنان و انسانهای متعالی تحقق می‌یابد. تعداد زیادی از آیات قرآن مجید حاکی از اعمال، رفتار و سخنان پیامبران قبلی و نحوه مواجهه آنان با انسانها، به خصوص مخالفان بوده است. همچنین در کلام خداوند مثالها و نمونه های زیادی از اعمال بعضی از انسانها ذکر شده است.
آیات قرآن مجید که حاوی معارف و آموزشهای خداوند عالم است، در سیره رسول‌خدا (ص) و ائمه معصومین (ع) به نحوی کامل و به صورتی زیبا و دل انگیز تجلی کرده است و در حقیقت زندگی معصومین (ع) تجسم آموزشهای الهی است. زیبایی این تجلیات متناسب با زیبایی اخلاق و عظمت‌های بی‌پایان روح آن پاکان و بزرگان می باشد. در حقیقت نورانیت و زیبایی حقیقی آیات قرآن مجید وقتی بطور کامل آشکار می‌شود که در اعمال و رفتار معصومین(ع) و بطور کلی سیره شریف آنان تجلی پیدا کند.لذا مشاهده یا شنیدن نوع رفتار آنان در مورد آیه ای از قرآن، تأثیری خاص در روح انسانها خواهد داشت و ما در اینجا به ذکر یک نمونه، بسنده می‌کنیم:
در بعضی از آیات قرآن به خواندن نماز در اول وقت با حالت خشوع قلب و توجه و توصیه شده و خواندن نماز با چنین حالتی از اوصاف مؤمنان حقیقی محسوب گردیده است، بطوریکه خداوند می فرماید: «قد افلح المؤمنون. الذین هم فی صلاتهم خاشعون». (سوره مؤمنون، آیات 1و2) بعد از چند آیه مجدداً به موضوع نماز اشاره کرده و می‌فرماید:«و الذین هم علی صلواتهم یحافظون». (سوره مؤمنون، آیه 9)، یعنی از اوصاف اصلی مؤمنان، هم نماز خواندن با خشوع قلب و هم محافظت بر اوقات نمازها و توجه به اهمیت خاص آن می‌باشد.
در احادیث پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) سفارش زیادی بر بجای آوردن نماز در اول وقت و در نظر گرفتن اهمیت خاص آن شده است. از مجموع آیات و بعضی از روایات معصومین(ع) استفاده می‌شود که نماز خواندن در اول وقت اهمیت بسیار زیادی دارد، بطوریکه بدون عذر مهم، هرگز نباید از خواندن نماز اول وقت صرف نظر شود.
در سیره و رفتار شریف حضرت سید الشهدا سلام اللّه علیه و اصحابش ذکر شده است که وقتی یکی از اصحاب در ظهر روز عاشورا و در حین جنگ به حضرت زمان ظهر را متذکر شد، آن حضرت نگاهی به آسمان کرد و فرمود: بلی؛ الآن اول ظهر است و او را دعا کرد و فرمود: خداوند تو را از نمازگزان قرار دهد که در اول وقت، نماز را متذکر شدی و بعد ایشان ب گروه اندک از اصحاب، در میدان جنگ و در مقابل بارانی از تیرها و نیزه‌ها به نماز ایستادند.
شنیدن این حادثه تأثیر بسیار عظیمی در روح انسانها دارد، یعنی نماز چه مقدار اهمیت دارد که در آن حالت بحرانی و جنگ، چند نفر انگشت شمار در مقابل حملات چندین هزار نفر، باید با تمام شکوه و عظمت آن را بجای آوردند.
در این رویداد، عظمت و جلالتی از نماز و خواندن آن در اول وقت در رفتار آن انسان متعالی، تجلی کرده است که در هیچ حادثه‌ای شبیه و نظیری برای آن یافت نمی‌شود.
در این عمل، زیبایی عظیم آیاتی از قرآن بی‌پرده تجلی کرده است. در این رفتار، آن حضرت عملاً به انسانها تعلیم داد که در حال نماز انسان به قدرت بی پایان خداوند عالم متصل می‌شود و جمال و صفات پروردگار، او را در خود حیران می‌کند، پس چه باک از کثرت دشمن و زخم شمشیرو نیزه‌ها.
او به انسانها یاد داد که لذت ارتباط با خداوند عالم از طریق نماز که متعالی‌ترین صورت ذکر خداست، برتر از آن است که زخم شمشیرها و نیزه‌ها بتواند نقصانی در آن بوجود آورد.
تبلیغات
