فانتاستیک"" درادبیات قرن نوزدهم بحثی وسیع محسوب می شود. این نوع ادبی در این عصر گاه به شکل رمان و گاه به شکل داستان کوتاه ظاهر شده است. در ابتدا، همزمان با مکتب رمانتیسم، نوع ادبی فانتاستیک در قالب چارچوبهایی خاص تعریف شد. اثر اورلیای ژرار دو نروال نمونه مشخصی است که دنیای وهم و خیال را به کمک تکنیکهای متنی به نمایش می گذارد. در این مقاله، قصد داریم به مطالعه ویژگی های متنی فانتاستیک در اثر ادبی اورلیا نوشته ژرار دو نروال بپردازیم تا چگونگی رابطه متن و مکانیسم های فانتایستیک را درک کنیم. تئوریهای ژرار ژُنت درباره روایت شناسی می توانند مبنای مطالعاتی مناسبی برای این تحلیل مد نظر قرار گیرند. به منظورِ تحلیلِ عمیقترِ ساختارهای متنی، ما می توانیم در عینِ حال به تحلیلِ عمیقِ ساختارهای شخصیتها، زمان و مکان بپردازیم. ما در نظر داریم درک کنیم که مکانیسمهای متنی رمانِ اُرلیای ژرار دو نِروال چه ارتباطی با سرچشمه نوع ادبی فانتاستیک دارند.
