یک آیه و چند نکته:به شکرانه نعمت
آرشیو
چکیده
متن
یک آیه و چند نکته:به شکرانه نعمت
همه آیات قرآن کریم دستورالعمل زندگی است، برای انسان ها در تمام عصرها و داستان‌های تاریخی قرآن را نیز باید به دیده پند و عبرت نگریست، که در واقع قصه‌های قرآن به هدف ارائه برنامه زندگی،برای زندگان مطرح شده وحکایت حال مردگان نیست.
از این رو نباید به آیات مربوط به گذشتگان، با نظر سطحی نگریست و آنه را صرف یاد‌آوری قصه‌های پیشینیان دانست، بلکه باید هدف و باطن آنها را دریافت.که رمز جاودانگی و دوام قرآن در طول زمان در همین نکته نهفته است و به خصوص ائمه اطهار با روش خاصی که در تفسیر آیات به کار برده‌اند، به ما آموخته‌اند که آیات را باید از ظرف زمانی و مکانی آن بیرون آوریم و با به دست آوردن هدف کلی آنها، آیات را سر لوحه برنامه زندگی خویش قرار دهیم.
با توجه به مطلب فوق، یکی از آیات قرآن کریم را یاد آوری می‌کنیم که درسی بزرگ و مهّم در باب اخلاق اسلامی را در بر دارد.
حضرت موسی (ع) در مناجات با خداوند و به عنوان شکرانه نعمتهای الهی، عرضه می دارد «قال ربّ بما انعمت علی فلن اکون ظهیراً للمجرمین»*
«پروردگارا به خاطر لطفی که در حق من کردی، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم شد.»
خداوند به حضرت موسی، نعمتهای فراوانی عنایت کرده بود: از لحاظ جسمی، سالم و قوی بود و نیز در خانواده‌ای محترم بزرگ شده بود و خداوند به او علم، بینش، کتاب، نبوت، شجاعت، رشد فکری و عقلی عطا کرده بود. و از اول کودکی تحت عنایت خداوندبزرگ شده وبه کمال رسیده بود.
حضرت موسی به تمام این نعمتهای خداوندی نگاه می‌کند و در مقام شکر گزاری، تعهد می کند و می گوید: «خداوندا! به شکرانه این همه نعمتهای تو، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم شد»؛ یعنی همه این توانایی‌ها و قدرت‌های علمی ، فکری و جسمی که به من ارزانی داشته‌ای، در راه ستم به کار نخواهم گرفت و پشتیبان ستمگران نخواهم شد. خداوند، این فراز از کلام موسی را برای ما نقل می‌کند تا ما از آن درس بزرگی برای همیشه زندگی بیاموزیم و به این مطلب برسیم که اگر خداوند به ما نطق و بیان، قلم و هنر، علم و دانش، مال و ثروت، زیبایی و جمال، سلامتی و جوانی و سایر نعمتهای ظاهری و باطنی عنایت کرده است، شکر همه نعمت‌ها به این است که آنها را در راه عدالت اجتماعی و بهتر ساختن زندگی مردم به کار گیریم و هیچ گاه از آنها در راه ستم استفاده نکنیم و پشتوانه اهداف ستمگران نباشیم.
پانوشت:
* قصص (28) آیه 17.
همه آیات قرآن کریم دستورالعمل زندگی است، برای انسان ها در تمام عصرها و داستان‌های تاریخی قرآن را نیز باید به دیده پند و عبرت نگریست، که در واقع قصه‌های قرآن به هدف ارائه برنامه زندگی،برای زندگان مطرح شده وحکایت حال مردگان نیست.
از این رو نباید به آیات مربوط به گذشتگان، با نظر سطحی نگریست و آنه را صرف یاد‌آوری قصه‌های پیشینیان دانست، بلکه باید هدف و باطن آنها را دریافت.که رمز جاودانگی و دوام قرآن در طول زمان در همین نکته نهفته است و به خصوص ائمه اطهار با روش خاصی که در تفسیر آیات به کار برده‌اند، به ما آموخته‌اند که آیات را باید از ظرف زمانی و مکانی آن بیرون آوریم و با به دست آوردن هدف کلی آنها، آیات را سر لوحه برنامه زندگی خویش قرار دهیم.
با توجه به مطلب فوق، یکی از آیات قرآن کریم را یاد آوری می‌کنیم که درسی بزرگ و مهّم در باب اخلاق اسلامی را در بر دارد.
حضرت موسی (ع) در مناجات با خداوند و به عنوان شکرانه نعمتهای الهی، عرضه می دارد «قال ربّ بما انعمت علی فلن اکون ظهیراً للمجرمین»*
«پروردگارا به خاطر لطفی که در حق من کردی، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم شد.»
خداوند به حضرت موسی، نعمتهای فراوانی عنایت کرده بود: از لحاظ جسمی، سالم و قوی بود و نیز در خانواده‌ای محترم بزرگ شده بود و خداوند به او علم، بینش، کتاب، نبوت، شجاعت، رشد فکری و عقلی عطا کرده بود. و از اول کودکی تحت عنایت خداوندبزرگ شده وبه کمال رسیده بود.
حضرت موسی به تمام این نعمتهای خداوندی نگاه می‌کند و در مقام شکر گزاری، تعهد می کند و می گوید: «خداوندا! به شکرانه این همه نعمتهای تو، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم شد»؛ یعنی همه این توانایی‌ها و قدرت‌های علمی ، فکری و جسمی که به من ارزانی داشته‌ای، در راه ستم به کار نخواهم گرفت و پشتیبان ستمگران نخواهم شد. خداوند، این فراز از کلام موسی را برای ما نقل می‌کند تا ما از آن درس بزرگی برای همیشه زندگی بیاموزیم و به این مطلب برسیم که اگر خداوند به ما نطق و بیان، قلم و هنر، علم و دانش، مال و ثروت، زیبایی و جمال، سلامتی و جوانی و سایر نعمتهای ظاهری و باطنی عنایت کرده است، شکر همه نعمت‌ها به این است که آنها را در راه عدالت اجتماعی و بهتر ساختن زندگی مردم به کار گیریم و هیچ گاه از آنها در راه ستم استفاده نکنیم و پشتوانه اهداف ستمگران نباشیم.
پانوشت:
* قصص (28) آیه 17.
تبلیغات
