چکیده مسئله اصلی این مقاله اندازه گیری کارایی پژوهشی گروه های آموزشی با هدف تعیین گروه های آموزشی کارا و ناکارا بود. در صورتی که بتوان ارزیابی عملکرد پژوهشی گروه های آموزشی را یک فرایند ورودی- خروجی در نظر گرفت. در این صورت استفاده از روش ریاضی DEA روشی مناسب و قابل اطمینان برای پژوهش است. روش DEA یک رویکرد علمی است که از طریق محاسبه کارایی به ارزیابی عملکرد می پردازد. در این مقاله با نگرشی سیستماتیک به پنج گروه آموزشی علوم انسانی، علوم پایه، فنی-مهندسی، کشاورزی و هنر، اطلاعات پژوهشی آنها در قالب ورودی ها و خروجی های پژوهشی در سال 1388 از موثق ترین منابع به صورت میدانی و کتابخانه ای گرد آوری شد. با توجه به ماهیت مسئله از بین مدل های DEA مدل CCR اصلاحی خروجی گرا با محدویت های وزنی به عنوان مدل تحقیق برای ارزیابی کارایی انتخاب شد. یافته های تحقیق تعداد یک متغیر ورودی و چهار متغیر خروجی را نشان داد. همچنین از بین پنج گروه آموزشی ، گروه کشاورزی کارا و بقیه ناکارا شدند.گروه های آموزشی ناکارا یعنی علوم انسانی، علوم پایه، فنی- مهندسی و هنر برای رسیدن به مرز کارایی بایستی هر یک از خروجی های پژوهشی خود را به میزان 2.74، 2.14، 2.94 و14.93 بهبود دهند.
