در این مقاله ابتدا نقش فناوری در توسعه و فرایند انعقاد قراردادهای انتقال فناوری به اختصار بیان شده است . آنگاه دو مفهوم کلیدی در قراردادهای انتقال فناوری که توجه به آنها می تواند موفقیت چنین قراردادهایی را در پی داشته باشد یعنی « عمق فناروی » مورد معامله و « دامنه فناوری » که قرارداد مورد توافق به آن پوشش داده است ، مورد بررسی قرار گرفته است . سپس انواع روشها و قراردادهای انتقال فناوری بر اساس رویکردهای مختلف دسته بندی شده و هشت مدل از آن ها توضیح داده شده اند . در انتها مقایسه کوتاهی میان انواع این قراردادها با ذکر مزایا و معایب هر یک از آنها ، به عمل آمده است .
