به سوی جامعه اطلاعاتی

این مدارس با توجه به نقش قابل توجه آموزش در توسعه پایدار و درازمدت و بهره‌گیری بهینه از فناوری اطلاعات و ارتباطات در رشد اقتصادی- اجتماعی و توانمندسازی بنیاد نهاده شده‌ است. با توجه به آنکه هم‌اکنون بیش از 350 میلیون کودک و نوجوان به مدرسه دسترسی ندارند و از طرف دیگر، بیش از 800 میلیون نفر بزرگسال بی‌سواد در دنیا وجود دارد، می‌توان به عمق اهمیت تلاش برای چنین فعالیتهایی پی برد. با توجه به ارتباط این نظام و راهبردهای مربوط با توسعه اجتماعی در سطوح ملی، منطقه‌ای و جهانی، اتخاذ رویکردی یکپارچه ضروری به‌نظر می‌رسد.
طرح مدارس الکترونیک جهانی که توسط سازمان ملل پشتیبانی می‌شود، دارای دو وجه اساسی است. اول، کمک به سازمانهای مسئول در زمینه آموزش و پرورش و ایجاد تسهیلات برای آنان به‌منظور انجام برنامه‌ها و ارایه محتوای درسی، به‌طوری‌که ضمن استقلال کشورها در پیگیری برنامه‌های خویش، تجربیات لازم نیز به اشتراک گذاشته شود.
دوم اینکه، منابع لازم با توجه به نیازهای شناســــایی شده در اختیار قرار گیرد. بر این اساس، می‌توان از خدمات و پشتیبانیهای انسانی، فنی، مالی و فیزیکی سازمانهای مختلف عمومی و خصوصی سود جست.
این طرح هم‌اکنون در نامیبیا، غنا، بولیوی و ایالت آندراپرادش هندوستان در حال اجرا است و همکاریهایی نیز با وزارت آموزش و پرورش اردن در این راستا صورت گرفته است. همچنین، بیش از یک میلیون رایانه در اختیار کشورهای افریقایی قرار گرفته است. علاوه بر سازمان ملل، کشورهای سوئد، سوییس، کانادا و ایرلند نیز در طرح مزبور مشارکت دارند.
رایانه‌ای کردن دعاوی پزشکی در کره جنوبی
یکی از بخشهای بهداشتی کره جنوبی که از قابلیت بالای رایانه‌ای برخوردار است، موسسه بررسی بیمه بهداشتی است. این موسسه مستقل در سال 2000 و برای بررسی و پردازش دعاوی بهداشتی راه‌اندازی شد. با حدود 600 میلیون دعاوی در سال، موسسه مزبور از انگیزه بالایی برای بهره‌گیری کارامد از فناوری اطلاعات برخوردار است. این موسسه با فعالیتی چشمگیر اقدام به تشویق شرکتها و موسسات بهداشتی و دارویی برای مبادله الکترونیک داده‌ها بر اساس استانداردهای تعیین شده کرده است. موسسات پزشکی از طریق مراجعه به سایت این موسسه اقدام به تسلیم شکایات خود می‌کنند. بیش از 63675 موسسه یا کسب و کار بهداشتی به شبکه موسسه یاد شده اتصال دارند و 77 درصد شکایات به‌صورت الکترونیک دریافت می‌شود. 15 درصد از شکایات نیز از طریق دیسک و بقیه به‌صورت کاغذی ارسال می‌شود. الکترونیک شدن فعالیتها به کاهش اشتباه و صرفه‌جویی در زمان و منابع منجر شده است. علاوه بر بررسی کارامد شکایات، بیماران به پرونده پزشکی خویش نیز دسترسی دارند. هدف موسسه در حال حاضر، دستیابی به سهم 90 درصدی در پرداختن به دعاوی پزشکی است.
نظارت بر کسب و کار لبنی در نیوزیلند
در نیوزیلند، حدود 12 هزار دامدار با تاسیس سایتی اینترنتی با یکدیگر و همچنین شرکتهای فعال در زمینه صنایع لبنی در تماس مداوم هستند. این گروه با نام «فونترا» با سرمایه‌گذاری در صنعت لبنیات، هم‌اکنون بزرگترین صادرکننده محصولات لبنی به‌شمار می‌آید و 95 درصد محصولات آنان صادر می‌شود. در سایت این گروه با عنوان Fencepost.com بر نیازهای اساسی دامداران تمرکز شده است و اطلاعات مورد نیاز در اختیار آنان قرار می‌گیرد. با توجه به اطلاعات ارایه شده که در برگیرنده طیف وسیعی از وضعیت بازار گرفته تا نحوه نگهداری از دامها و تامین بهداشت آنهاست، دامداران به تصمیم‌گیری در زمینه برنامه‌های خویش می‌پردازند. هر چند در ابتدا این شبکه برای صنایع لبنی در نظر گرفته شده بود، ولی به‌تدریج به صنایع پشم، گوشت و علوفه نیز تسری یافت.
اطلاعاتی مانند کیفیت شیر فروخته شده و کمیت آن در اسرع وقت – قبل از آنکه خودرو حامل شیر مزرعه را ترک کند- در اختیار دامداران قرار می‌گیرد. کاهش هزینه‌های اداری و دسترسی دامداران به اطلاعات دقیق و هماهنگی با بیش از 450 تانکر بزرگ، پاسخگوی جمع‌آوری و فراوری بیش از 14 میلیون لیتر شیر در طول سال بوده است.
شرکت در انتخابات به‌صورت بر خط، آگاهی از تصمیمات دولت و تاثیر آن بر درآمد دامداران و پیش‌بینیهای مربوط به بازار و کسب و کار، قیمت دام و تبلیغات تجاری از دیگر خدمات مهمی است که از طریق سایت ارایه می‌شود. این موضوع باعث نزدیکی و همبستگی هر چه بیشتر کشاورزان و همسویی آنان در برنامه‌های مربوط به کسب و کارشان شده است.
به‌تازگی از طریق شبکه یاد شده فعالیتهایی برای توسعه دامداری در مناطق روستایی کشور و ارایه خدمات مورد نیاز آنان در این زمینه درنظر گرفته شده است. می‌توان گفت که شبکه از توان بالایی برای خلاقیت و ارایه الگوهای نوین کسب‌وکار و بهره‌گیری از ابزارهای مربوط برخوردار است.
شبکه پهن‌باند در مناطق روستایی ژاپن
طرح دسترسی به شبکه پهن‌باند در مناطق روستایی «هیوگوی» ژاپن از جمله طرحهای جالبی است که نمونه عینی همکاری موثر بخش دولتی و خصوصی در زمینه توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات به‌شمار می‌آید. با آنکه ژاپن جزو کشورهای پیشرفته جهان است، ولی هنوز مناطقی از آن به‌طور کامل به خدمات پهن‌باند دسترسی ندارند. به‌عبارت دیگر، در این مناطق از طریق تلفن به اینترنت دسترسی دارند.
در سال 2004 در اقدامی ضربتی، دسترسی به خدمات پهن‌باند از طریق فناوری سیمی و بدون سیم در «هیوگو» امکان‌پذیر شد. فناوریهایی همچون ADSL و LAN دسترسی به محیط پهن‌باند را حتی در مناطق دورافتاده و با قیمت مناسب هموار کرده است. بلافاصله پس از پیاده شدن طرح، حدود 7/97 درصد از خانواده‌های «هیوگو» به خدمات پهن دسترسی یافتند که میزان متوسط آن در کل ژاپن 1/77 درصد بود. این موفقیت را باید مرهون همکاری بخشهای دولتی با بخش خصوصی دانست که اساسا به‌منظور حداکثر کردن کارایی مد نظر بود.
در حال حاضر، قراین حاکی از بهبود وضعیت معیشتی در منطقه است و تا سه ماهه اول 2005 تمامی 28 شهر و 32 قصبه قرار گرفته در منطقه مزبور از خدمات پهن‌باند برخوردار شدند. بر این‌اساس، ارتباط بین خانواده‌ها با یکدیگر، صنایع محلی و ادارات تسهیل پیدا کرد و نظامهای اجرایی مربوط مستقر شد. در این طرح تمامی مدارس ابتدایی به اینترنت اتصال یافت. رهبری کارامد دولت محلی در زمینه اجرای کار و انجام هماهنگیها بسیار چشمگیر بود و هم‌اکنون برنامه‌هایی نیز برای استفاده از قابلیتهای فناوری پیشرفته اطلاعات و ارتباطات مد نظر است و تمام اینها در راستای رونق کسب و کار و ایجاد رفاه و آسایش برای ساکنان منطقه مزبور به‌ویژه پس از زلزله مصیبت‌بار سال 1995 است.