چرایى دوستى اهل بیت(ع)

براى ذهن پرسشگر دانشجویان و حتّى غیر دانشجویان، این سؤال مطرح است که ایّام تولد و شهادت پیامبر و امامان همواره در مجالس و رسانهها سخن از محبّت اهل بیت است.
 اولاً این محبت چه فایده‌اى دارد؟ ثانیاً آنها که اکنون بین ما نیستند آیا دوست داشتن آنها و دشمنى با دشمنان آنان وظیفه امروز ما هم هست؟ این نوشتار، در پى پاسخگویى به این سؤالهاست.
 1. چرا باید اهل بیت را دوست بداریم؟ بقا و پایدارى جهان هستى، وابسته به نیروى جاذبه است.
 این نیروى سحرانگیز مىتواند اجسام بسیار بزرگ مثل:کره زمین و خورشید و اجسام کوچک مثل: پشه و سوزن را نگه دارد.
 اگر نیروى جاذبه نبود، اتّفاقات وحشتنانکى رخ می‌داد.
 جاذبه بین اجسام، تصوّرى بین انسانها هم دارد و بقا و پایدارى بین انسانها هم به همین دوستىهاست که خداوند به اندازه لازم بین انسانها قرار داده است.
 پدر و مادر، فرزندشان را دوست دارند و فرزندان هم والدینشان را و مقدار این دو محبّت، یکسان نیست.
 اگر فرزندان به اندازه والدین، به آنها محبّت می‌داشتند، حاضر نمىشدند از خانه پدرى خویش بروند و به زندگى مستقل برسند.
 در حیوانات و گیاهان، دوستى به گونه‌اى دیگر و با اندازه‌اى متفاوت وجود دارد.
 بنیاد روابط بین انسانها بر همین دوستىهاست، گرچه بعضى از انسانهاى خوش سلیقه، در انتخاب دوست، بهترینها را بر مىگزینند و جاذبه اولیاى خدا، آنها را به سوى ولى اللّه مىکشاند.
 این محبّت از محبّتها جداست حبّ محبوب خدا حبّ خداست راه رسیدن به محبّت الهى، از طریق اهل بیت است.
 در زیارت جامعه آمده است: «من اراد اللّه بدأکم و من وحده قبل عنکم» در احوالات مرحوم قاضى طباطبایى آمده است که فرزندانش را توجیه مىکرد که اشعارى درباره اهل بیت بخوانند تا مانند خون، در گوشت و پوست آنها جریان یابد و با آن بزرگ شوند، خود ایشان نیز گاهى چندین ساعت به تماشاى حرم سیّد الشهداء می‌ایستاد و هیچ نمىگفت و فقط تماشا مىکرد.
 در روایات ما درباره فایده دوستى اهل بیت تعبیرات عجیبى وجود دارد.
 اساس اسلام، بر دوستى اهل بیت استوار است.
() دوستى اهل بیت در هفت جایگاه به کمک انسان می‌آید: نزد خدا، هنگام مرگ، نزد قبر، روز محشر، کنار حوض کوثر، به هنگام حساب و پل صراط.
() در قیامت از چند چیز سؤال مىشود که یکى از آنها دوستى اهل بیت است.
() دوستى اهل بیت گناهان انسان را می‌ریزد، همان گونه که باد شدید، برگ از درخت می‌ریزد.
() مشابه این روایات، در کتابهاى اهل سنّت هم آمده است.
() 2. آیا دوستى امروزه اهل بیت هم مفید است؟ شخصى به نام محمّد بن ارقط نقل مىکند که امام صادق(ع) از من پرسید :«آیا ساکن کوفه هستى؟».
 گفتم: بله، فرمود :«آیا قاتلان حسین را مىبینى؟» گفتم: فداى شما شوم! هیچ یک از آنها را نمىبینیم.
 فرمود :«تو قاتل را کسى می‌دانى که یا خود، قاتل باشد و یا قاتل را دوست داشته باشد؟».
 پس آن امام مىفرماید:آیا این آیه را نشنیده‌اى که: «قل قد جاءکم رسلٌ من قبلى بالبیّنات و بالّذى قلت فلم قتلتموهم ان کنتم صادقین؛() (اى پیامبر) بگو: پیش از من، پیامبرانى با معجزهها و آنچه گفتند به سویتان آمدند، اگر راست مىگویید، پس چرا آنها را کشتید؟».
 امام اضافه کردند با آن که بین حضرت عیسى و پیامبر اسلام هیچ پیامبرى نیامده بود، ولى باز پیامبر به یهودیان گفت: شما پیامبران بنى اسرائیل را کشتید.
 امام صادق(ع) علّت این بیان را رضایت یهودیان به کشتن پیامبران سابق می‌داند و لذا اینها را نیز که رضایت به کشتن پیامبران داشتند، قاتل معرفى مىکند.
() این روایت نشان می‌دهد که امروز هم اگر اهل بیت را دوست داشته باشیم و دشمنان آنان را دشمن بداریم، گویا در زمان آنها بوده‌ایم و همان اثر را دارد.
 پس اگر امروز اهل بیت را دوست داشته باشیم، گویا در زمان حضور آنها و در صف دوستدارانشان بوده‌ایم.
 دوستىها هم فقط در همین دنیاست و آثارش در سراى دیگر است.
 باید در انتخاب محبوبها دقت کنیم، دوستى در این دنیا ذخیره‌اى است براى آخرت.
 عدّه‌اى به چیزهایى دلخوش مىکنند و با آنها محشور مىشوند که هیچ نفعى براى آنها ندارد.
 پیامبر خدا(ص) به امام على(ع) فرمود: «.یا على لو انّ رجلاً احبّ فى اللّه حجراً لحشره اللّه معه و انّ محبّک و شیعتک و محبّى اولادک الأئمة بعدک یحشرون معک؛() اى على! اگر شخصى سنگى را در راه خدا دوست بدارد، خداوند، او را با آن سنگ محشور مىکند.
 به درستى که دوستدار و شیعه تو و اولاد بعد از تو، با خودت محشور مىشوند.
  پىنوشتها:ـــــــــــــــــــــــ .
 الکافى، ج 2، ص .107.
 المحاسن برقى، ج 1، ص .152 .
 الامالى، الشیخ الصدوق، ص .93.
 ثواب الأعمال، الشیخ الصدوق، ص .187 .
 میزان الاعتدال، الذهبى، ج 1، ص .442.
 سوره آل عمران، آیه .183 .
 تفسیر العیاشى، ج 1، ص .209.
 بحارالانوار، ج 3، ص .335