روز شادمانى مومنین

"و یومئذ یفرح المؤمنون بنصر اللّه، ینصر من یشاء و هو العزیز الرّحیم * وعد اللّه لایخلف اللّه وعده، ولکنّ اکثر الناس لایعلمون" (سوره روم،آیه 4 و 5) آن روز است که مؤمنین از یارى خدا شادمان مى‏شوند، و همانا خداوند هر که را بخواهد یارى مى‏دهد و او است نیرومند و مهربان * این وعده الهى است که هرگز وعده‏اش را تخلف نمى‏کند ولى بسیارى از مردم نمى‏دانند.
 خداوند در جاى جاى قرآن وعده داده است که اگر در راه من پیکار و تلاش کنید.
 بى گمان من شما را پیروز و رستگار خواهم کرد، این وعده تخلّف‏ناپذیر الهى است که هر که دین او را یارى کند خداوند نیز او را یارى مى‏کند.
 آنچه از ابزار کار لازم است در درجه اول خلوص و قصد قربت مى‏باشد.
 انسان باید براى خدا و در راه خدا قیام کند، اگر چنین قیامى داشت، خداوند او را پیروز مى‏گرداند.
 در انقلاب اسلامى ایران، اگر این خلوص و قصد قربت وجود نداشت و اگر واقعاً مردم براى خدا قیام نکرده بودند، هرگز انقلاب پیروز نمى‏شد.
 این معنى را امام امت قدس سرّه مکرر بیان مى‏کردند رمز پیروزى ما، اتّکال بر خداى قهار بود که دشمنان را با آن همه سلاح و نیرو، مقهور و مغلوب ما قرار داد و ما را بر آنان چیره ساخت و حق را نمایان کرد و باطل را، از میان برداشت «و قل جاء الحق و زهق الباطل، انّ الباطل کان زهوقاً».
 آن روز روز موعود بود که خداوند دعاهاى مضطرّین را به اجابت رساند و چون مردم براى احقاق حق و اعلاء کلمة اللّه قیام کرده بودند و خواهان نظام اسلامى بودند، خداوند، آنان را یارى کرد با امدادهاى غیبى پى در پى، پیروزى را براى آنان محقق ساخت «امّن یجیب المضطرّ اذا دعاه و یکشف السّوء».
 در تاریخ معاصر ما، این روز استثنایى بود که هرگز فراموش نمى‏شود، روز 22 بهمن که نیروهاى کفر و ظلمت با تمام قدرت مادّى در برابر نیروهاى بى سلاح و ملّت که تنها به سلاح «اللّه اکبر» مسلّح بودند، صف آرائى کردند و اگر به حسابهاى مادى مى‏خواستیم بنگریم، پیروزى محال بود ولى خداوند همین یاران دینش را، که هیچ سلاحى جز ایمان به او نداشتند، چنان یارى کرد و بر دشمنان غلبه داد که جهانیان انگشت حیرت به دهان گرفتند و تمام معادلات سیاسى بین المللى بهم ریخت.
 یک روز دیگرى نیز در پیش داریم که بیشترین شادمانى و خرسندى را براى مؤمنان دارد، آن روز که قائم آل محمّد قیام کند و از دشمنان و ستمگران، به نفع مظلومان و مستضعفان انتقام بگیرد و دین خدا را در گستره گیتى حاکم گرداند «و یکون الدّین کلّه للّه» آن روز موعود است که مؤمنین جهان به یارى رساندن خدا و به نصرت الهى، مسرور و شادمان مى‏گردند و اصلاً اندازه سرور و خوشحالیشان در قالب الفاظ نمى‏گنجد.
 امام صادق علیه السلام مى‏فرماید: «یأتى على فترة من الأئمه، کما أنّ محمداً صلى اللّه علیه و آله بعث على فترة من الرسل.
 عند ذلک یفرح المؤمنون بنصر اللّه» همچنانکه حضرت محمد صلى اللّه علیه و آله و سلم پس از مدتى طولانى از نیامدن پیامبران در میان مردم، مبعوث شد، حضرت مهدى علیه السلام نیز پس از مدتى طولانى از وجود امامان در میان بشر، ظهور مى‏کند، آن روز است که مؤمنین به نصرت الهى شادمان مى‏شوند.
 آرى! پس از سالها که از حکومت امامان معصوم علیهم السلام گذشته است و مردم از روش حکومتى پیشوایانشان چیزى جز مطلوب کتابها نمى‏دانند، در این هنگام که غیبتى طولانى بر امامشان گذشته است و حسرت انتظار قدومش را دارند و براى آمدنش لحظه شمارى مى‏کنند و فشار و شکنجه شدید مخالفان دین، آنان را سخت نگران و مضطرب ساخته است، ناگهان آفتاب تابان آسمان محمّدى، مهدى موعود عجّل اللّه فرجه ظهور خواهد کرد و با ظهورش چنانکه دشمنان و کفار و ظالمان بسیار نگران و خشمگین مى‏شوند، مؤمنین بسیار خرسند و امیدوار مى‏گردند و این وعده الهى قطعى و تخلف‏ناپذیر است.
 به امید فرا رسیدن آن روز زیبا و خجسته، همچنان در انتظار رؤیت خورشیدیم.