ازدواج بناى محبوب

پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم:
«ما بُنِىَ فِى الاِسلامِ بَناءٌ اَحَبُّ اِلى اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِن التَزویجِ.»
(وسائل الشیعه، ج 14، ص 3)
در اسلام، در پیشگاه خدا، بنایى بر پا نشده است که محبوب‏تر و عزیزتر از ازدواج باشد.

پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم:
«شِرارُکُم عُزّابُکُم، وَ العُزّابُ اِخوانُ الشَّیاطین».
(بحارالانوار، ج 103، ص 221.)
بدترین شما عزبها هستند(که بدون همسرند) عزبها برادران شیطان مى‏باشند.

پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم:
«مَن تَزَوَّجَ فَقَد اُوتِىَ نِصفَ العِبادَة.»
(منتهى الآمال، ص 176)
کسى که ازدواج کند نیمى از پاداش عبادت به او داده مى‏شود.

پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم:
«اِذا جاءَکُم مَن تَرضَونَ خُلقَهُ وَ دینَهُ فَزَوِّجُوه»
(بحارالانوار، ج 103، ص 374)
هرگاه خواستگارى که اخلاق و دین او را مى‏پسندید نزد شما آمد، با ازدواج او موافقت کنید.

پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم:
«مِن بَرَکَةِ المَرأَةِ خِفَّةُ مَؤونَتِها وَ مِن شُؤمِها شِدَّة مَؤونَتِها»
(وسایل الشیعه، ج 15، ص 11)
از نشانه‏هاى برکت زن سبک بودن هزینه زندگى اوست و از نشانه‏هاى بد قدمى او سنگینى هزینه زندگى او مى‏باشد.
پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم:
«مَا استَفادَ امرُءٌ مُسلِمٌ فائِدَةً بَعد الاِسلامِ اَفضَلَ مِن زَوجَةٍ مُسلِمَةٍ تَسُرُّهُ اِذا نَظَرَ اِلَیها وَ تُطیعُهُ اِذا اَمَرَها و تَحفَظُهُ اِذا غابَ عَنها فى نَفسِها وَ مالِه ». (وسایل الشیعه، ج 14، ص 23)
مرد مسلمان بعد از اسلام، بهره‏اى برتر از همسرى مسلمان نبرده است. همسرى که وقتى به او مى‏نگرد مایه مسرّت اوست، و آنگاه که به او دستورى مى‏دهد اطاعت مى‏کند، و در غیاب شوهر، حافظ ناموس خود و اموال شوهر است.

پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم:
«مَن سَرّهُ اَن یَلقى اللّهَ طاهِراً مُطَهِّراً فَلیَلقَهُ بِزَوجَةٍ و مَن تَرَکَ التَزویجَ مَخافَةَ العَیلَةِ فَقَد اَساءَ الظَنَّ بِاللّهِ عَزَّ و جَلَّ.»
(من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 385)
هر کس شادمان مى‏شود به این که خداوند را در حال پاکى و پاکیزگى (معنوى) ملاقات کند، پس خداى را همراه زوجه‏اى ملاقات کند، و کسى که ازدواج را به خاطر ترس از خرجى زندگى رها کند، در حقیقت به خداى عزّ و جلّ بدگمان شده است.

خوشبویى زن در بیرون منزل‏
پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم:
«اَىُّ اِمرَأَةٍ تَطَیَّبَت وَ خَرَجَت مِن بَیتِها فَهِىَ تُلعَنُ حَتّى تَرجِعَ اِلى بَیتِها مَتى مارَجَعَت». (وسایل الشیعه، ج 14، ص 114)
هر زنى که خود را خوشبو کند و از خانه بیرون رود همواره مورد لعن است تا آنگاه که به خانه باز گردد.

امام على علیه السلام:
«اَفضَلُ الشَّفاعاتِ اَن تَشفَعَ بَینَ اِثنَینِ فى نِکاحٍ حَتّى یَجمَعَ اللّهُ بَینَهُما.» (وسائل الشیعه، ج 14، ص 27)
بهترین شفاعت آن است که براى ازدواج بین دو نفر وساطت کنى تا آنان را همسر گردانى .

امام صادق علیه السلام:
«اِذا تَزَوَّجَ الرَّجُلُ المَرأَةَ لِمالِها اَو جَمالِها لَم یُرزَق ذلِک فَاِن تَزَوَّجَها لِدینِها رَزَقَهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ جَمالَها وَ مالَها.»
(من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 392)
هنگامى که مرد، زن را به خاطر ثروت یا زیبایى‏اش به ازدواج درآورد به هدفش نخواهد رسید، ولى اگر با او به انگیزه دین و ایمانش ازدواج کند، خداى عزّ و جلّ هم زیبایى و هم ثروت او را روزى اش خواهد نمود.

امام صادق علیه السلام:
«لایَنبَغى لِلمَرأَةِ أَن تُجَمِّرَ ثَوبَها اِذا خَرَجَت (من بَیتِها).»
(اصول کافى، ج 5، ص 519)
هنگامى که زن از خانه‏اش خارج مى‏شود سزاوار نیست که لباسش را خوشبو کند.