بدعت در دین ممنوع!

رسولخدا صلى اللّه علیه و آله:
«اِذا ظَهَرَت البِدَعُ فى اُمَّتى فَلیُظهِرِ العالِمُ عِلمَهُ فَمَن لَم یَفعَل فَعلَیهِ لَعنَةُ اللّهِ.»
(الحقائق، ص 31)
وقتى در میان ملت من بدعت آشکار شد، دانشمند باید علم خود را آشکار سازد اگر آشکار نساخت، لعنت خدا بر اوست.

رسولخدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم:
«کُلُّ بِدعَةٍ ضَلالَةٌ وَ کُلُّ ضَلالَةٍ فى النّار»
(عقاب الاعمال، ص 307)
هر بدعتى موجب گمراهى است و هر گمراهى در میان آتش است.

رسولخدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم:
«مَن تَبَسَّمَ فى وَجهِ مُبتَدِع فَقَد اَعانَ عَلى هَدمِ دینِه»
(سفینة البحار، ج 1، ص 63)
کسى که با روى باز بدعتگزار را بپذیرد به ویران ساختن دین خود کمک کرده است.

رسولخدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم:
«سَتُفرَقُ عَلى بِضعٍ وَ سَبعینَ فِرقَةً اَعظَمُها فِتنَةً عَلى اُمَّتى قَوم یَقیسُون الاُمورَ فَیُحَرِّمُونَ الحَلالَ وَ یُحَلِلّون الحَرام»
(الطوائف فى معرفة المذاهب، ص 525)
شما شیعیان به هفتاد و چند فرقه خواهید شد، بدترین فرقه‏ها براى امت من گروهى هستند که موضوع‏ها را به هم مقایسه مى‏کنند و حلال را حرام مى‏دانند و حرام را حلال.

امام على علیه‏السلام:
«مَن اَفتى النّاسَ بِغَیرِ عِلمٍ لَعَنَتهُ مَلائِکَةُ السَّموات و الاَرض.»
(عیون الاخبار، ج 2، ص 46)
کسى که بدون علم فتوا بدهد، فرشتگان آسمان‏ها و زمین او را لعنت مى‏کنند.

امام باقر علیه السلام:
«اَدنى الشِرکِ اَن یَبتَدِعَ الرَّجُلُ رَایاً فَیُحِبُّ عَلَیهِ و یُبغِض»
(عقاب الاعمال، ص 307)
نزدیک به شرک این است که کسى نظر تازه‏اى عرضه کند و روى نظر خود دوست و دشمن بسازد.

امام باقر علیه السلام:
«کُلُّ بِدعَةٍ ضَلالَةٌ وَکُلُّ ضَلالَةٍ سَبیلُها اِلى النّار»
(اصول کافى، ج 1، ص 56)
هر بدعتى گمراهى است و هر گمراهى راهش به آتش جهنم است.

امام صادق علیه السلام:
«ثَلاثٌ عَلى کُلِّ اِنسانٍ تَجنبُها: مُقارَنَةُ الاَشرارِ و مُحادَثَةُ النِّساءِ وَ مُجالَسَةُ اَهلِ البِدَع»
(تحف العقول، ص 235)
سه موضوع است که هر فردى باید از آن پرهیز کند از نزدیک شدن با اشرار، گفتگو با زنان و همنشینى با بدعتگذاران.

امام صادق علیه السلام:
«خَصلَتَینِ مُهلِکَتَینِ: تُفتى بِرَأیکَ اَوتَدین بِما لاتَعلَم»
(تحف العقول، ص 272)
دو خصلت است که انسان را به هلاکت مى‏اندازد به نظر خود فتوى بدهى و به مطلبى که نمى‏دانى معتقد باشى.

امام صادق علیه السلام:
«اَنهاکَ عَن خِصلَتَینِ فیهِما هَلَکَ الرِّجالُ: اَن تُدینَ اللّه بِالباطِلِ وَ تُفتى النّاسَ بِما لاتَعلَم»
(خصال، ج 1، ص 52)
خدا از دو کار که موجب هلاکت مردم است منع کرده است: به باطل عقیده پیداکنى و به آنچه نمى‏دانى فتوا بدهى.

امام کاظم علیه السلام:
«مَن نَظَرَ بِرَأیِهِ هَلَکَ وَ مَن تَرَکَ کِتابَ اللّهِ وَ قَولَ نَبِیِّه کَفَر»
(اصول کافى، ج 1، ص 57)
کسى که به فکر خود عمل کند، هلاک مى‏گردد و کسى که قرآن و نظر پیامبر(ص) را ترک کند کافر مى‏گردد.
امام حسن عسکرى علیه السلام:
«اِذا قَامَ الْقائِمُ (ع) اَمَرَ بِهَدْمِ الْمَنابِرِ الَّتى فى الْمساجِدِ و ذَکَرَ عِلَّتُهُ‏اِنَّها مُحْدَثَةٌ مُبْتَدَعَةٌ لَمْ یُبْنِها نَبِّىٌ وَ لاحُجَةٌ»
(سفینة البحار ج 1، ص 63)
امام قائم (ع) که قیام کرد دستور مى‏دهد منبرهاى مساجد را خراب کنند. و علت آنرا فرمود: به روش اختراعى و بدعتى که نه پیامبر(ص) و نه امام (ع) آنرا پذیرفته‏اند بوجود آمده است.