سپاسگزارى نعمتها

پیامبر اسلام صلى اللّه علیه و آله و سلّم:
«ما فَتَحَ اللّهُ عَلى عَبدٍ بابَ شُکرٍ فَخَزُنَ عَنهُ باب الزِّیادَة»
(اصول کافى، ج 2، ص 94)
خدائى که راه شکر را باز کرده راه افزایش را نبسته است.

رسول‏خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم:
«اَسرَعُ الذُّنوبِ عُقُوبَةً کُفرانُ النِّعمَة»
(سفینة البحار، ج 1، ص 710)
سریعترین کیفرها کیفر کفران نعمت است.

امام على علیه السلام:
«شُکرُ النِّعَمِ یَزیدُ فى الرِّزق»
(نورالثقلین، ج 2، ص 529)
شکر نعمت بر رزق مى‏افزاید.

امام مجتبى علیه السلام:
«اللَّؤُمُ اَن لاتَشکُرَ النِّعمَِةَ»
(مجالس السنیه، ج 2، ص 347)
از پستى است که انسان از نعمت قدردانى نکند.

امام مجتبى علیه السلام:
«لافَتحَ لِعَبدٍ باب شُکرٍ فَخَزَنَ عَنهُ بابَ المَزید»
(مجالس السنیه، ج 2، ص 349)
خدا درب شکر را باز نکرده و راه افزایش را ببندد.

امام سجاد علیه السلام:
«اِنَّ اللّهَ تَعالى یُحِبُّ کُلّ قَلبٍ حَزینٍ وَ یُحِبُّ کُلَّ عَبدٍ شَکُورٍ»
(الحقائق، ص 153)
خداى عزیز تمام قلبهاى محزون و تمام بندگان شکرگزار را دوست دارد.
امام باقر علیه السلام:
«لا یَنقَطِعُ المَزیدُ مِنَ اللّهِ حَتّى یَنقَطِعَ الشُّکرَ عَلى العِباد»
(سفینة البحار، ج 1، ص 711)
زیاد شدن نعمت خدا قطع نمى‏گردد مگر اینکه شکر بندگان خدا قطع گردد.

امام صادق علیه السلام:
«فى کُلِّ نَفسٍ مِن اَنفاسِکَ شُکرٌ لازِمٌ»
(سفینة البحار، ج 1،ص 710)
در هر نفسى که مى‏کشى باید شکرى بجاى آورى.

امام صادق علیه السلام:
«اذا انعم اللّه علیک بنعمة فاحببت بقاءها فاکثر من الحمد و الشّکر...» (مجالس السنیه، ج 2، ص 504)
آنگاه که خدا نعمتى به تو داد و خواستى آن را حفظ کنى باید حمد و شکر خدا را زیاد انجام دهى.

امام صادق علیه السلام:
«شُکرُ النِّعَمِ اِجتِنابُ المَحارِمِ وَ تَمامُ الشُّکرِ قَولُ الرَّجُلِ اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمین» (الحقائق، ص 151 و اخلاق شبر، ص 237)
شکر نعمت پرهیز از کارهاى حرام است و شکر کامل این است که انسان بگوید: «الحمد للّه ربّ العالمین».

امام صادق علیه السلام:
«ثلاث لایضرّ معهنّ شى‏ء: الدّعاء عند الکرب و الاستغفار عند الذّنب و الشّکر عند النّعمة»
(جامع السعادات، ج 3، ص 192 و اخلاق شبر، ص 236)
وجود سه چیز است که با وجود آن ضررى متوجه انسان نمى‏گردد: دعا به هنگام سختى، استغفار موقع گناه و شکر به هنگام نعمت.

امام صادق علیه السلام:
« کان رَسُولُ اللّهِ: اِذا وَرَدَ عَلَیهِ اَمرٌ یَسرُّهُ قالَ اَلحَمد لِلّهِ عَلى هذِهِ النعمَةِ وَ اِذا وَرَدَ عَلَیهِ اَمرٌ یَغتَمُّ بِهِ قالَ اَلحَمدُ لِلّهِ عَلى کُلِّ حالٍ»
(الحقایق، ص 151)
وقتى موضوعى پیش مى‏آمد که رسول خدا(ص) را خوشحال مى‏کرد مى‏گفت: خداى را سپاس مى‏کنم بر این نعمت و آنگاه که موضوعى پیش مى‏آمد که او را غمناک مى‏ساخت مى‏گفت: حمد مخصوص خدا در هر حال است.

امام جواد علیه السلام:
«نعمة لاتشکر سیئة لاتغفر»
(سیرالائمه، ج 4، ص 171)
نعمتى که از آن شکرگزارى نشود گناهى است که بخشیده نمى‏شود.