على علیه السلام

رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم :
انا مدینة الحکمة و هى الجنّة و انت یا على بابه .(1)
من شهر حکمتم و این حکمت بهشت است و اى على تو دَرِ این بهشتى .
رسیدن به شهر حکمت که خود بهشت است بدون ولایت از اهل بیت عصمت و طهارت ممکن نیست .
 رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم :
یا عَلى مَنْ قَتَلَکَ فَقَدْ قَتَلَنى وَ مَنْ اَبْغَضَکَ فَقَدْ اَبْغَضَنى وَ مَنْ سَبَّکَ فَقَدْ سَبَّنى لاَنَّکَ مِنّى کَنَفْسى , رُوحُکَ مِنْ روُحى وَ طینَتُکَ مِنْ طینَتى (2)
اى على ! هر که تو را کُشد مرا کشته است و هر که بر تو کینه ورزد بر من کینه ورزیده است و آن که بر تو دشنام دهد بر من دشنام داده است زیرا تو هم چون نَفْس منى , روح تو از روح من است وطینت تو از طینتِ من .

* رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم :
مَعاشِرَ النّاسِ اِنَّ عَلِیّاً مِنّى وَ اَنَا مِنْ عَلى ّ, خُلِقَ مِنْ طینَتى وَ هُوَ اِمامُ الْخَلْقِ مِنْ بَعْدى .(3)
اى مردم ! على از من است و من از على , او از سرشت من آفریده شده و پس از من پیشواى مردم است .

* رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم :
کَانّى بِکَ وَ اَنْتَ تُصَلّى لِرَبِّکَ وَ قَدْ انْبَعَثَ اَشْقَى الاَوَّلینَ شَقیقُ عاقِرِ ناقَةَ ثَمُود فَضَربَکَ ضَرْبَةً عَلى قَرْنِکَ فَخَضَّبَ مِنْها لِحْیَتَکَ.(4)
اى على گویا تو را مى بینم که براى پروردگارت نماز مى گزارى و شقى ترین مردم که همپایهء پِى کنندهء ناقهء ثمود است برمى خیزد و چنان ضربتى بر سر تو مى زند که محاسنت را به خون رنگین مى سازد.

* رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم :
ابشر یا على فلو وزن الیوم عملک بعمل امّة محمد(ص ) لرجّح عملک بعملهم و ذلک انّه لم یبق بیتٌ من بیوت المشرکین الاّ و قد دخله وهنٌ بقتل عمروٍ و لم یبق بیتٌ من بیوت المسلمین الاّ و قد دخله عزٌّ بقتل عمرو.(5)
مژده بادت اى على , اگر اینک کار تو با کار امّت محمّد در سنجش آید بر همهء آنها فزونى خواهد داشت و این بدان سبب است که خانه اى از خانه هاى مشرکان نیست مگر آن که از کشته شدن عمرو (بن عبدود) احساس ذلّت مى کند و خانه اى از خانه هاى مسلمانان نیست , مگر آن که ا ز قتل او به خود ببالد.

* امام على علیه السلام :
وَضَعَنى فى حِجْرِه و انا ولدٌ یضمنى الى صدره و یَکْنُفُنى فى فراشِه و یُمِسُّنى جَسَدَه و یَشِمُّنى عَرْفَهُ و کان یَمْضَغُ الشّىء ثمّ یُلْقِمنیه و ما وجدلى کَذبةً فى قول و لا خَطْلَةً فى فعل .(6)
پیامبر خدا(ص ) مرا که کودک بودم در آغوش خود مى نهاد و به سینهء خویش مى چسبانید و در بستر خود مى بُرد و تنِ خود را با من تماس مى داد و بوى خوش خویش را به من مى بویانید ولقمه اى را مى جوید سپس در دهان من مى گذارد, نه در گفتار من دروغى یافت , نه در کردار من لغزشى .
****** امام حسن علیه السلام :
اَیُّهَا النّاسُ اِنَّهُ قُبِضَ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ رَجُلٌ ما سَبَقتَهُ الاَوَّلُونَ وَ لایُدْرِکُهُ الآخِروُن , اِنَّهُ کانَ لَصاحِبُ رایَة رَسُولِ اللّه ِ(ص ), عَنْ یَمینِه جِبْرَئیلُ وَ عَنْ یَسارِه میکائیلُ لایَنْثَنى حَتّى یَفْتَحَ اللّهُ لَه ُ....(7)
اى مردم ! در این شب مردى رحلت کرد که گذشتگان بر او سبقت نجستند و آیندگان به مقام او نمى رسند, او پرچمدار پیامبر بود و جبرئیل از طرف راستش و میکائیل از طرف چپش او را یارى مى کردند, از میدان برنمى گشت مگر هنگامى که خدا فتح و پیروزى را نصیب او مى فرمود.
پى نوشت ها:
1 ـ بحارالانوار, ج 40 ص 200
2ـ همان , ج 93 ص 358
3ـ همان , ج 37 ص 109
4ـ همان , ج 96 ص 358
5ـ همان , ج 39 ص 2
6ـ نهج البلاغه , خطبه 192
7ـ کافى , ج 1 ص 457