علی ، یار محمد

هو الذى ایدک بنصره و بالمومنین(سوره انفال, آیه 62)
اوست خدائى که تو را تایید کرد, با یاورى خودش و با یارى مومنان (على علیه السلام)
آیات زیادى در قرآن مجید آمده که شإن نزولش امیرالمومنین علیه السلام است و کتابهاى فریقین (سنى و شیعى) موید این مطلب است. برخى از این آیات را تمام مسلمانان پذیرفته اند مانند آیه ولایت ((انما ولیکم الله و رسوله...)) که در این آیه, صیغه جمع آمده است و مقصود فقط على علیه السلام است.
آیات دیگرى نیز وجود دارد که در باره حضرت امیر نازل شده و مفسرین اهل بیت هم بر آن صحه گذاشته اند مانند:
1 ـ ((من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضى نحبه...)).
2 ـ ((ا جعلتم سقایه الحاج و عماره المسجد الحرام کمن آمن بالله و الیوم الاخر.
..))
3 ـ ((ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا)).
4 ـ ((ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریه)).
5 ـ ((ا فمن کان مومنا کمن کان فاسقا لا یستوون))
و آیاتى وجود دارد که تنها شیعیان آنها را در تفاسیرشان نقل کرده اند و بسیار زیاد است که در این خلاصه نمى گنجد.
آیه اى که این ماه به یمن و برکت میلاد حضرت امیر علیه السلام انتخاب کردیم, کمتر خوانندگان عزیز بر محتواى آن آگاهند و کمتر در مجامع عمومى مطرح شده است و این نیز از آیاتى است که هرچند به صیغه جمع آمده, اما مقصود از مومنینى که مورد نظر آیه است و پیامبر را تایید مى کنند فقط یک نفر است و او على علیه السلام مى باشد.
در این آیه خداوند و امیرالمومنین پیامبرش را مورد تایید قرار مى دهند. اگر این مطلب را منحصرا شیعیان مى گفتند, چندان اهمیتى نداشت ولى جالب اینجا است که شیعه و سنى بر این امر تاکید دارند و این بر حقانیت على و مکتب انسانسازش مى افزاید و شیعیان و محبانش را دلگرمتر مى کند.
حافظ ابن عساکر از مورخین مشهور اهل سنت در تاریخش (که به نام تاریخ ابن عساکر معروف است) طى روایتى از ابوهریره نقل مى کند که پیامبر اکرم (ص) فرمود: ((مکتوب على العرش لا اله الا الله وحدى لا شریک لى, و محمد عبدى و رسولى ایدته بعلى, و ذلک قوله عز و جل فى کتابه الکریم (هو الذى ایدک بنصره و بالمومنین) على وحده)).
بر روى عرش نگاشته شده است: نیست خدائى جز الله, واحد احدى هستم که هیچ شریک و انباز ندارم و محمد بنده ام و پیام رسانم مى باشد و من او را به على تایید کردم و این است راز سخن حق در قرآن کریم که مى فرماید: ((هو الذى ایدک...)) على به تنهائى مطرح است.
این روایت را کنجى شافعى در کفایه اش (ص 110) و سیوطى در تفسیر در المنثورش (3 - 199) از ابن عساکر نقل کرده اند و قندوزى در ینابیع الموده اش (ص94) از ابوهریره و ابن عباس نقل نموده است.
خطیب بغدادى در تاریخش (11 - 173) از انس بن مالک نقل مى کند که پیامبر فرمود: هنگامى که به معراج رفتم بر ساق عرش دیدم نوشته است: ((لا اله الا الله, محمد رسول الله, ایدته بعلى, نصرته بعلى)) خدائى نیست جز الله, محمد رسول خدا است, او را به على تایید کردم, او را به على یارى دادم.
در کنزالعمال (6 - 158) از جابر نقل کرده که پیامبر(ص) فرمود: ((مکتوب فى باب الجنه قبل ان یخلق الله السموات والارض بالفى سنه : لا اله الا الله, محمد رسول الله, ایدته بعلى)) بر روى بهشت قبل از خلقت آسمانها و زمین به دو هزار سال نوشته شده: لا اله الا الله, محمد رسول الله, او را به على تایید نمودم. و همین را حافظ هیثمى در مجمعش (9 - 121) و سیوطى در خصائصش (1 - 7) نقل کرده اند.
و هم چنین همدانى در ((موده القربى)) از على علیه السلام نقل کرده که رسول خدا(ص) فرمود: یا على! من نامت را در کنار نام خودم در چهار موضع یافتم: شب معراج هنگامى که به بیت المقدس رسیدم, بر روى سنگى دیدم نوشته شده : ((لا اله الا الله, محمد رسول الله, ایدته بعلى وزیره)). و هنگامى که به سدره المنتهى رسیدم بر آنجا دیدم نوشته شده : همانا من الله هستم کسى جز من آفریدگار نیست, محمد برگزیده ام از میان آفریدگانم است, او را به وزیرش على تایید کردم و بوسیله او یاریش دادم. و هنگامى که به عرش پروردگار جهانیان رسیدم, دیدم بر ستونهایش نوشته شده:
همانا من الله هستم و خدائى جز من نیست, محمد حبیبم از میان آفریدگانم است, او را به على وزیرش تایید کردم و یارى رساندم و هنگامى که به بهشت رسیدم , دیدم بر سر در بهشت نوشته شده : ((لا اله الا الله, محمد حبیبى من خلقى, ایدته بعلى وزیره و نصرته به)). شیعیان على! دل خوش بدارید که روایتها را اهل سنت در کتابهایشان نوشته اند و کسى نتوانسته است مطلبى را که خداوند بر روى عرش و بر سدره المنتهى و بر در بهشت نگاشته, پنهان بدارد. بشارتتان باد به پیروى على و مبارکتان باد میلاد با سعادت على علیه السلام.