قـــــــــــــرآن کریــــــم

رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم:
((من قرإ القرآن حتى یستظهره و یحفظه ادخله الله الجنه و شفعه فى عشره من اهل بیته کلهم وجبت لهم النار)).(1)
هرکس قرآن را چنان بخواند که آن را به خاطر بسپارد و از یاد نبرد, خداوند او را وارد بهشت کند و در مورد ده نفر از خانواده اش ـ که در اثر گناهان آتش بر همه آنان لازم شده است ـ او را شفیع آنان گرداند.

رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم:
((فاذا التبست علیکم الفتن کقطع اللیل المظلم فعلیکم بالقرآن... من جعله امامه قاده الى الجنه و من جعله خلفه ساقه الى النار و هو الدلیل على خیر السبیل)).(2)
آن هنگام که فتنه ها همچون پاره هاى شب تار شما را در شناخت حق حیران کند, به قرآن روى آورید... هر کس آن را پیش روى خویش نهد او را به بهشت رهنمونش شود و هر که آن را پشت سر نهد, وى را به آتش افکند و او راهنماى بهترین راه است.

رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم:
((حمله القرآن هم المحفوفون برحمه الله الملبسون نور الله, المعلمون کلام الله, من عاداهم فقد عاد الله و من والاهم فقد والى الله)).(3)
حاملان قرآن همانان هستند که مشمول رحمت خداوندند و غوطه ور در نور الهى و آموزگاران کلام الهى, هر که با آنان دشمنى کند با خدا دشمنى کرده و هر که ایشان را دوست بدارد, خدا را دوست داشته است.

امام على علیه السلام:
((واعلموا انه لیس على احد بعد القرآن من فاقه و لا لاحد قبل القرآن من غنى فاستشفوه من ادوائکم و استعینوا به لاوائکم فان فیه شفإ من إکبر الدإ)).(4)
بدانید که هیچ کس پس از داشتن قرآن کمبودى ندارد و براى هیچ کس پیش از آن توانگرى نیست پس شفاى درهاى خود را از آن بخواهید و در سختیهاى خود از آن یارى جویید که قرآن بزرگترین بیمارى را موجب بهبودى است.

امام على علیه السلام:
((تعلموا کتاب الله تبارک و تعالى فانه احسن الحدیث و ابلغ الموعظه و تفقهوا فیه فانه ربیع القلوب, واستشفوا بنوره فانه شفإ لما فى الصدور واحسنوا تلاوته فانه احسن القصص)).(5)
(قرآن) کتاب خداى تبارک و تعالى را بیاموزید زیرا که آن نیکوترین سخن و رساترین اندرز است و قرآن را درست بفهمید زیرا که آن بهار دلهاست و از نور آن شفا جوئید که آن شفابخش بیماریهاى دلهاست و آن را نیکو تلاوت کنید زیرا که آن بهترین داستانهاست.

امام على علیه السلام :
((اعلم ان درجات الجنه على عدد آیات القرآن فاذا کان یوم القیامه یقال لقارىء القرآن : اقرإ وارق...))(6)
حضرت به فرزندش محمد حنفیه فرمود: بدان: درجات بهشت برطبق عدد آیات قرآن است. در روز قیامت به قارى آن گفته مى شود: بخوان و بالا برو.

امام على علیه السلام:
((واعلموا ان هذا القرآن هو الناصح الذى لایغش والهادى الذى لایضل و المحدث الذى لایکذب و ما جالس هذا القرآن احد الا قام عنه بزیاده إو نقصان زیاده فى هدى او نقصان فى عمى)).(7)
و بدانید که این قرآن پندگویى است که فریب ندهد, و راهنمایى است که گمراه نکند, و حدیث خوانى است که دروغ نگوید و کسى با قرآن ننشست مگر آن که چون برخاست افزون شد یا از وى کاسته شد: افزونى در رستگارى و کاهش از کورى و دل بیمارى.

امام سجاد علیه السلام:
((آیات القرآن خزائن فکلما فتحت خزانه ینبغى لک ان تنظر مافیها)).(8)
آیات قرآن گنجینه هایى (گرانبها) هستند, هرگاه گنجینه اى گشوده شد براى شما سزاوار است که به آنچه در آن است بنگرید (و درباره آن بیاندیشید)

امام صادق علیه السلام:
((القرآن عهدالله الى خلقه فینبغى للمرء المسلم ان ینظر فى عهده و ان یقرإ منه فى کل یوم خمسین آیه)).(9)
قرآن پیمان خدا با خلق اوست بنابراین براى شخص مسلمان سزاوار است که به عهد و پیمانش بنگرد و هر روز پنجاه آیه از آن بخواند.

امام صادق علیه السلام:
((لما سئل: ما بال القرآن لایزداد على النشر والدرس الا غضاضه؟ فقال: لان الله تبارک و تعالى لم یجعله لزمان دون زمان و لا لناس دون ناس فهو فى کل زمان جدید و عند کل یوم غض الى یوم القیامه)).(10)
از امام صادق علیه السلام سوال شد: چه سرى است که قرآن هر چه بیشتر خوانده وبررسى شود بر تازگى و طراوت آن افزوده مى شود؟ فرمود: چون خداى تبارک و تعالى آن را تنها بر زمانى خاص و مردمى خاص قرار نداده است, از این رو, در هر زمانى و براى هر مردمى تا روز قیامت تازه و باطراوت است.
پى نوشت ها:
1. فضائل القرآن, ج1, ص354.
2. کافى, ج2, ص599.
3. المستدرک, ج4, ص 244.
4. نهج البلاغه, خطبه176.
5. تحف العقول, ص150.
6. وافى, ط رحلى, ج4, ص65.
7. نهج البلاغه, خطبه176.
8. کافى, ج2, ص266.
9. کافى, ج4, ص412.
10. بحار, ج92, ص15.