مشاوران پیوند پاسخ می دهند

خانم یحیی‏پور از تبریز: با سلام خدمت مسئولان محترم مجله پیوند. خانواده ما چندین سال است که از بخش‏های مختلف ماه‏نامه پیوند، به ویژه بخش مشاوره استفاده می‏کند و گاه مطلب و موضوعات مطرح شده را در جمع خانواده به بحث می‏گذاریم.
من معلم هستم و همسرم مدیر یکی از شرکت‏های وابسته به دولت است.ما دارای سه فرزند هستیم، یک پسر 19 ساله و دو دختر 14 و 8 زیر نظر دکتر غلامعلی افروز به لطف خدا از نظر وضعیت مالی و رفاهی در سطح قابل قبولی قرار داریم و فرزندانمان از نظر هوشی و درسی وضعیت خوبی دارند.امّا هدف من از نگارش این نامه در ارتباط با مسئله‏ای است که برای پسرمان پیش آمده است.
پسرمان 19 سال سن دارد و در حال حاضر دانشجوی سال اوّل دانشگاه در رشته کامپیوتر است. او جوانی است بسیار سالم، متعهد و درس خوان.در خانواده نیز رابطه مطلوبی با من و پدرشان دارد و خواهرهایش را نیز بسیار دوست می‏دارد.امّا مسئله‏ای که مرا واداشت مصدع اوقات شما بشوم از این قرار است:حدود پنج ماهی است که پسرم شدیدا به دختر خانم همکلاسی‏اش علاقه‏مند شده است و به لحاظ تعهدی که دارد فوق‏العاده مایل است در اولین فرصت ممکن مراسم عقد و ازدواج صورت پذیرد.اما در حال حاضر من و پدرشان به دلایل عدیده با این امر مخالف هستیم، از جمله این که اولا ایشان هنوز جوان است، سن چندانی ندارد و برای ازدواج فرصت دارد، ثانیا برای اخذ مدرک لیسانس سه سال دیگر باید درس بخواند.ثالثا خدمت وظیفه سربازی را هم انجام نداده و ما هم مسکن جداگانه‏ای برای ایشان پیش‏بینی نکرده‏ایم. نکته دیگر این که شناخت کافی از خانواده دختر خانم که پسرمان مرتبا از او تعریف می‏کند و شیفته رفتار و اخلاقش شده است، نداریم و بالاخره نگران آینده ایشان هم هستیم.مدت‏هاست هر قدر با او صحبت می‏کنیم که فعلا تا پایان دوره لیسانس صبر کند، قبول نمی‏کند.از محضر شما تقاضای دارم که ما را در این مهم که در واقع آرامش کانون خانواده ما رامتأثر نموده است یاری و راهنمایی فرمایید.
خواهر محترم خانم یحیی‏پور:
شما خواهر ارجمند نیز سلام گرم یاران پیوند را پذیرا باشید.از لطف شما نسبت به مجله خودتان سپاسگذاریم و بسیار خرسند خواهیم شد که از تجارب تربیتی و فرهنگی شما خواهر عزیز در شماره‏های آتی پیوند بهره‏مند شویم.
امّا در ارتباط با موضوع مهمی که برایمان مرقوم داشته‏اید، توجه شما خواهر محترم و همسر گرامی‏تان را به چند نکته زیر جلب می‏نماید.بدیهی است که تصمیم نهایی پس از انجام مشورت‏های لازم، با خودتان خواهد بود.
به طور کلی گرایش فرزند جوان و متعهد شما به دختر خانمی که او را فردی مطلوب می‏داند امری کاملا طبیعی است.در واقع این که فرزند متعهد شما نمی‏خواهد مثل برخی از همسالانش صرفا با اندیشه دوستی، با دختر یا دخترانی رابطه داشته باشد، جای بسیار تحسین دارد.اتفاقا مسئله اصلی در این اس که فرزند شما می‏خواهد نسبت به احساس و رابطه‏ای کاملا متعهد باشد.
با عنایت به این که فاصله زمانی قابل قبول و معقولی می‏تواند بین زوجیت مطلوب و تشکیل زندگی مشترک پیش‏بینی شود، از نظر اینجانب اندیشه درباره امکان زوجیت فرزند جوان و متعهد شما با کفور و مطلوبش می‏تواند امر موجهی باشد.
در حقیقت هر جوانی که بلوغ جنسی را تجربه می‏نماید و از سلامت جسم و روان و تعادل عاطفی برخوردار بوده، هوشمندی لازم را داراست، صاحب بلوغ و کفایت‏های عقلانی است و توان و قدرت تعهد و مسئولیت‏پذیری فردی و اجتماعی را دارد، هدف نیل به آرامش باشد، ولو این که هنوز درسش تمام نشده، یا شغل و درآمد و خانه مستقلی نداشته باشد.این جوان بعد از احراز شناخت متقابل و اطمینان از وجود کفوی همدل و آرامشگر می‏تواند با عقد شرعی، دائمی و جاودانه زوج خود را برگزیند و برای شروع زندگی مشترک در خانه‏ای مستقل، فاصله زمانی معقولی را با توجه به وضعیت تحصیلی، خانوادگی و اجتماعی خود تعیین کند.این فاصله می‏تواند یک سال، دو سال، سه سال، بلکه بیش‏تر باشد.
شما خواهر محترم نیز چنان به اتفاق همسر بزرگوارتان از سلامت فکری و اجتماعی خانواده دختر خانم مورد نظر فرزندان اطمینان حاصل نمودید و دختر خانم را شخص واجد شرایطی برای پسر عزیزتان دانستید(این که بتواند مطلوب‏ترین آرامشگر برای فرزند شما باشد)، بهتر آن است که مسئله را در خانواده و با حضور پسرتان مطرح نمایید(با نظر مثبت)و در فرصت مناسبی با هم آهنگی قبلی برای آشنایی و شناخت متقابل به دیدار خانواده دختر خانم مورد نظر بروید و شرایط و وضعیت پسرتان را در نهایت صداقت و صراحت مطرح فرمایید.در صورتی که شرایط مورد نظر را خانواده دختر خانم پذیرفتند، به گونه‏ای که مثلا در صورت اجرای عقد زوجیت، تا پایان تحصیلات و اتمام خدمت نظام وظیفه و فراهم شدن امکانات و تسهیلات لازم، اصراری بر آغاز زندگی مشترک نداشته باشند، آن وقت می‏توانید به طور جدی در این جهت اندیشه و تلاش کنید.
نظر اینجانب این است که اگر فرزند متعهد شما که اینک از نظر احساسی فوق‏العاده مثأثر می‏باشد از نظر شناختی و اندیشه به واقعیت‏های موجود و آینده مطلوب غنی‏تر گردد، قطعا تعدیلی در فکر و نگرش و رفتاری وی پدید خواهد آمد.پس اجازه دهید با نظر و اندیشه مثبت در جهت خواست مشروع فرزندتان شور و مشورت بیش‏تری شود و با هم‏آهنگی و بحث و گفت‏وگو با خانواده ذی‏ربط (خانواده دختر خانم)با هدف معین و در مسیر مشخصی گام برداشته شود.مطالعه کتابمبانی روان‏شناسی ازدواجاز انتشارات دانشگاه تهران برای خانواده محترم شما می‏تواند کاملا مفید باشد.
موفق و مؤید باشید