محور اصلی بحث در این مقاله بر تشریح نقش برنامه ریزی و طراحی در تحقق « اخلاق زیست محیطی » قرار دارد . « اخلاق زیست محیطی » به مجموعه ی رفتارهایی اطلاق می شود که رعایت آنها در تولید ، مصرف و دیگر شؤون زندگی ، منجر به کمترین صدمات و ضایعات زیست محیطی می شود ، ضمن آنکه اساس زندگی را با مشکل مواجه نمی سازد . بر اساس این رویکرد ، نوعی از برنامه ریزی و طراحی مد نظر است که در آن به چرخه ی طبیعی حیات توجه شده و بر استفاده از وسایلی که طبیعت در اختیار انسانها نهاده ، مبتنی باشد ...