توسعه درون شهری

افزایش سریع جمعیت و گسترش الگوهای شهرنشینی گسیخته در جهان، منجر به رشد بی رویه شهرها، نابودی اراضی کشاورزی و شکل گیری مسائل محیط زیستی شده است. شهر ورامین نیز به عنوان بخشی از منطقه کلان شهری تهران، طی دهه های اخیر تحت تأثیر مهاجرت، افزایش جمعیت و سیاست های توسعه ای، دچار رشد کالبدی پراکنده و گسیخته شده است. با افزایش جمعیت شهر ورامین، ضرورت بهره گیری از ظرفیت های درونی آن را بیش از پیش برجسته می کند. این پژوهش با هدف ظرفیت سنجی و رتبه بندی ظرفیت های کالبدی درونی شهر ورامین انجام شده است و با تحلیل ساختار و پتانسیل های آن، به رویکرد استفاده بهینه از ظرفیت ها و راهکارهایی برای تحقق توسعه پایدار شهر پرداخته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و جمع آوری داده ها و اطلاعات مبتنی بر روش های اسنادی-کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. در این پژوهش 10 شاخص تأثیرگذار در دو دسته کالبدی (شامل: بافت فرسوده،کانال بتنی، اراضی بایر، شبکه معابر، دانه بندی،کیفیت ابنیه و شیب) و اجتماعی (شامل: تراکم جمعیت، مهاجران و تاریخی) بررسی شدند و داده ها با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند شاخصی کوکوسو (Cocoso)، مدل آنتروپی شانون و نرم افزار GIS  جهت وزن دهی، رتبه بندی و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که رشد پیرامونی شهر ورامین منجر به رهاشدگی ظرفیت های درونی شهر شده است. در نهایت نتایج تکنیک کوکوسو نشان داد که ناحیه دو شهر ورامین با امتیاز (779/2) دارای بیشترین ظرفیت برای توسعه میان افزا است؛ ناحیه یک با امتیاز (042/2) و ناحیه سه با امتیاز (674/1)، به ترتیب در اولویت های بعدی قرار دارند.