موانع استرس زای بازدارنده

مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی سازمانی مدرن به عنوان مداخلات مبتنی بر فناوری اطلاعات برای دلبستگی شغلی کارکنان از اهمیت فراوانی برخوردار است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی سازمانی در رابطه عوامل استرس زا با دلبستگی شغلی در نظر گرفته شد. پژوهش براساس هدف از نوع کاربردی و از نظر روش از نوع توصیفی پیمایشی و همبستگی است. اطلاعات مورد نیاز پژوهش با استفاده از دو شیوه کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده و برای بررسی فرضیه ها و پاسخ به پرسش های پژوهش، از ابزار پرسش نامه استفاده شده است. این پرسش نامه شامل ۲6 گویه است و براساس طیف هفت گزینه ای لیکرت طراحی شده است. جامعه آماری، هلدینگ صدف دلیجان است که شامل مدیران و کارشناسان تمامی واحدهای زیرمجموعه این شرکت بوده و تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران 226 تعیین شده است. پس از توزیع پرسش نامه ها به شیوه تصادفی ساده و جمع آوری آنها، داده ها مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. ابتدا از آزمون های همبستگی برای بررسی رابطه بین متغیرها و سپس از آزمون رگرسیون برای بررسی تأثیر متغیرها بر یکدیگر استفاده شد. نتایج نشان داد که عوامل استرس زای چالشی با دلبستگی شغلی ارتباط مثبت دارند، درحالی که موانع استرس زای بازدارنده با دلبستگی شغلی ارتباط منفی دارند. همچنین، رابطه بین عوامل استرس زای چالشی و دلبستگی شغلی یک اثر U شکل را تحت تأثیر تعدیلگر مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی سازمانی کاری نشان می دهد، اما یک اثر U شکل معکوس را تحت تأثیر تعدیلگر مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی سازمانی غیرکاری نشان می دهد و سرانجام، رابطه بین موانع استرس زای بازدارنده و دلبستگی شغلی نیز تحت تأثیر تعدیلگر مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی سازمانی غیرکاری، یک اثر U شکل را نشان می دهد. مدیران ممکن است قوانینی را برای محدود کردن استفاده غیرکاری رسانه های اجتماعی سازمانی به یک سطح منطقی طراحی کنند که هم کارکنان دارای استرس چالشی و هم کارکنان دارای استرس بازدارنده، سود ببرند. از طرفی، سطح ایده آل مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی سازمانی غیرکاری برای کارکنان با استرس چالشی و بازدارنده متفاوت است. کارکنان تحت استرس بازدارنده ممکن است به سطح نسبتاً بالاتری از مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی سازمانی غیرکاری نسبت به کارکنان تحت استرس چالشی برای رسیدن به سطح بهینه دلبستگی شغلی نیاز داشته باشند.