احیا و بهره وری

بافت های شهری با تکنولوژی های پیشرفته ساخت محدودیت های ساخت را کاهش دادند و به سرعت یکسان سازی و انبوه سازی ساختمانهای مختلف در شهرها شروع شد. این انبوه سازی و یکسان سازی با مواد و مصالح خاص به تمامی شهرها و فرهنگ های مختلف نیز به کار گرفته شد که باعث از بین رفتن روح و کارایی ساختمانها شد. با توجه به دگرگونی ها و تحولات ساختار ساختمان های مسکونی شهر با تأثیرپذیری از فرهنگ و اقلیم بومی باید گفت که طراحی خانه های مسکونی از عوامل مختلفی چون فرهنگی و اقلیم منطقه تأثیر می پذیرد؛ تشریح طراحی ساختمان های مسکونی جدید متناسب با فرهنگ و اقلیم در یک نگاه گذرا و در حد یک در آمد کوتاه امکان پذیر نیست، لذا در فرایند گذار از خانه های بومی به خانه های معاصر، باید دید که این خانه ها چه ارزش هایی را از دست داده و چه نیروهای دیگری به غیر از دانش بومی، طبیعت گرایی و صرفه جویی در انرژی، بر شکل گیری خانه های معاصر تأثیر گذاشته است. پژوهش حاضر به دنبال ارائه الگوی روزآمد توسعه فضایی در جهت احیا و بهره وری موثر از میراث بومی منطقه می باشد. در این راستا، منطقه ی اورامانات کردستان به عنوان یکی از مناطق بومی با ویژگی های فرهنگی، تاریخی، و معماری منحصر به فرد، به عنوان محل اجرای این مدل انتخاب شد. خانه های پلکانی منطقه اورامانات کردستان، که در غرب ایران واقع شده اند، نشان دهنده یک فرهنگ ساخت و ساز منحصر به فرد هستند. با توجه به اینکه توسعه فضایی خانه های سنتی به منظور حفظ هویت فرهنگی و توسعه پایدار مناطق بومی، یک مسئله ی بحث برانگیز در حوزه ی معماری و شهرسازی است، این الگو می تواند به عنوان یک مطالعه ی کاربردی برای علاقمندان به این حوزه مفید باشد. در این پژوهش با روش کیفی و مصاحبه با خبرگان، مولفه های مدل شناسایی شده و الگوی روزآمد توسعه فضایی در جهت احیا و بهره وری موثر از میراث بومی منطقه اورامانات ارائه شد.