طبقه متوسط ایرانی

هدف از پژوهش حاضر شناسایی ارزش های والدینیِ مادران طبقه متوسط بوده است. ین مطالعه با رویکرد کیفی و به روش پدیدارشناسی انجام شد. گروه نمونه 22 نفر از مادران دارای فرزند 3 و 4 ساله ساکن شهر تهران بود . برای گردآوری داده ها، از مصاحبه نیمه ساخت یافته استفاده شد. فرایند استخراج مقوله ها با نگاه به راهبرد هفت مرحله ای کُلایزی انجام شد. تحلیل روایت های مادران درباره ارزش های والدگری شان یا ویژگی های مطلوبی که مایل هستند در فرزندان شان تحقق یابد به شناسایی 62 کد اولیه، 20 زیرمضمون و هفت مضمون اصلی شامل آداب خواهی، استقلال، قانون مندی و نظم در زندگی روزمره، مراقبت فردی، خودکنترلی، اجتماعی بودن و مشارکت منجر شد. یافته های این مطالعه را می توان محصول برخی ویژگی های رشدیِ کودکان پیش دبستانی مانند رشد ناکافی خودکنترلی در این کودکان، برخی سنت های فرهنگی جامعه ایران مانند تمایل به آبروداری، برخی ویژگی های جمعیت شناختی مادران گروه نمونه مانند جنسیت و سطح تحصیلات آنها و البته برخی تغییرات اجتماعی سال های اخیر مانند فرزندمحوری دانست. نکته حائز اهمیت آن است که این یافته ها به معنای تضعیف ارزش های سنتی خانواده معاصر ایرانی تفسیر نشده است بلکه به مثابه تداوم همان الگوها اما به شکلی دیگر دیده شده است که از آن جمله می توان به تداوم ارزش حرف شنوی در قالب کنترل گری پنهان اشاره کرد