شهر ایرانی

شهر ایرانی – اسلامی تداعی کننده الگوی خاصی از شهرسازی است که عناصر کالبدی آن در قالب چهار دسته کلی عناصر اعتقادی، اقتصادی، دفاعی و خدماتی وجود داشته و یکی از مهمترین شاخصه های آن وجود محله های شهری است. محله از اجزای اصلی و فرعی تشکیل شده و عوامل فضایی، فرهنگی و اقتصادی در آن تأثیرگذار است و هر چند امروزه دیگر به اهمیت و اعتبار گذشته نیست، اما با توجه به هسته های کهن باقیمانده از محلات قدیمی، همچنان در برخی از مناطق به هویت بخشی خود ادامه می دهد. شهر اردکان یکی از قدیمی ترین شهرهای استان یزد است که از این الگوی شهرسازی تبعیت نموده و به واسطه داشتن الگوی رشد تک کانونی، محله های آن داخل حصار شهر شکل گرفته و این باعث شده تا محله ها وابسته و ادغام شده در کالبد شهر باشند و استقلالی نداشته باشند. اما شریف آباد که امروزه یکی از محله های شهر را تشکیل می دهد در گذشته خارج از حصار شهر قرار داشته و این فاصله جغرافیایی به همراه سکونت اقلیت زردشتی در بخشی از آن سبب شده تا ساختار کالبدی آن با سایر محله های داخل حصار اردکان متفاوت باشد. این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی و با اتکاء به مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و همچنین مشاهدات و بررسی های میدانی به بررسی و تحلیل تفاوتهای ساختار کالبدی محله شریف آباد با سایر محله های داخل حصار اردکان در چهارچوب چهار عنصر اعتقادی، اقتصادی، دفاعی و خدماتی می پردازد.