مهاجرت بین منطقه ای

رقابت های بین منطقه ای با توجه به تشدید حرکت سرمایه های مالی و نیروی انسانی در بین مناطق شهری در عصر جامعه شبکه ای در حال افزایش است. پژوهش حاضر با توجه به اهمیت فزاینده این موضوع، الگوی فضایی-زمانی رقابت های بین منطقه ای را در ایران در فاصله زمانی 1395-1380 تحلیل و تأثیر این رقابت ها را بر تعیین الگوی مهاجرت های بین منطقه ای با استفاده از روش های آمار فضایی مانند روش موران افتراقی I، روش K-Medioid و روش رگرسیون جغرافیایی موزون در فاصله زمانی 1395-1385 تبیین می کند. تحلیل الگوی تغییرات فضایی-زمانی مناطق موردمطالعه بر اساس شاخص رقابت پذیری منطقه ای و روش موران افتراقی I در فاصله زمانی 1395-1380 نشان داد که مناطق مشابه از نظر شاخص رقابت پذیری، در مجاورت جغرافیایی یکدیگر قرار ندارند و تغییرات هر منطقه در این فاصله زمانی بدون همبستگی معنادار فضایی-زمانی با مناطق مجاور آن رخ داده است. هم چنین طبقه بندی مناطق با استفاده از روش K-Medioid و بر اساس شاخص رقابت بین منطقه ای در همین فاصله زمانی نشان داد که مناطق برخوردار از معادن نفتی و گازی عمده، در طبقات بالای رتبه بندی قرار دارند. هم چنین، شاخص رقابت پذیری منطقه ای بر اساس مدل رگرسیون جغرافیایی موزون قادر است از 0.01 تا 0.9 مقدار تغییر در تعداد مهاجران واردشده به هر منطقه را در سال 1385 و بین 0.22 تا 0.83 این تغییرات را در سال 1395 تبیین کند. بر اساس مدل رگرسیون ساده نیز شاخص رقابت بین منطقه ای 0.29 تغییر در تعداد مهاجران واردشده را در سال 1385 و 0.56 این تغییرات را در سال 1395 تبیین می کند.