زایمان سزارین

جان نوزادان و مادران به دلیل توزیع نابرابر امکانات مراقبت های بهداشتی مورد نیاز برای سزارین اورژانسی در خطر است. با این حال، زایمان سزارین بدون نشانه های پزشکی ممکن است عوارضی برای مادران و نوزادان ایجاد کند.هدف این تحقیق تحلیل الگوی جغرافیایی- فضایی زایمان به شیوه سزارین در ارتباط با دسترسی به خدمات درمانی می باشد. در این راستا از مدل های بررسی دسترسی فضایی، تحلیل شبکه و تحلیل حریم و تحلیل چندضلعی های تیسن یا وُرونی استفاده شد. داده های این پژوهش 30 شهرستان استان خراسان رضوی را دربرمی گیرد.یافته های این پژوهش نشان داد که زایمان های سزارین در خراسان رضوی (35.39) از استاندارد سازمان بهداشت جهانی ( 5 تا 15 درصد کل زایمان ها) بیشتر بود. توزیع نرخ های سزارین در محدوده مورد مطالعه همسان نبوده و نوعی عدم تجانس در توزیع نرخ ها مشاهده شد. به طوریکه برخی شهرستان ها نسبت های بالاتری از نرخ های سزارین را تجربه کرده اند. یافته های مربوط به تحلیل حریم و تحلیل شبکه نشان داد که شهرستان های واقع در شرق و جنوب خارج از محدوده های پوشش خدمات درمانی قرار داشتند و ساکنان این مناطق باید برای دسترسی به خدمات به سایر شهرستان ها سفر می کردند. همچنین، یافته های مربوط به تحلیل چندضلعی های تیسن دید وسیع تر و جامع تری از دسترسی به خدمات درمانی در محدوده پژوهش را به همراه داشت و نشان داد که حوزه برد یا پوشش دهی خدمات درمانی در کل محدوده پژوهش نامتجانس است.در نهایت، ظرفیت بیمارستان و فاصله از مراکز جمعیتی تا بیمارستان ها ممکن است نقش اساسی در تغییرات نرخ زایمان سزارین و تعاملات فضایی بین مردم و امکانات زایمان سزارین داشته باشد. در نتیجه، برخی از استراتژی های مراقبت های بهداشتی، به عنوان مثال، ساخت بیمارستان های جدید و توانمندسازی بیمارستان های محلی موجود برای انجام زایمان سزارین در مناطق خارج از خدمات، ممکن است برای کاهش نابرابری فضایی توسعه یابد.