انتشارات حکمت

مطالب زیر شامل متن گفتگو با پنج نفر از متخصصان حوزه اسلام شناسی و مطالعات قرآنی به مناسبت پایان یافتن ترجمه فارسی «دائرهالمعارف قرآن» است. محمدعلی امیرمعزی، به دو جهش مهم در مطالعات قرآنی اشاره کرده است: ظهور تجدیدنظرطلبان و استفاده از منابع غیراسلامی معاصر با متن قرآن، مثل متون مسیحی سریانی و مطالعات باستان شناختی در عربستان. او در ادامه به فعالیت های قرآنی خود و کوشش برای توجه دادن به منابع شیعی در تحقیقات اسلام شناختی اشاره کرده است. دون استوارت به تاریخچه ای از تحولات مطالعات قرآنی که در آغاز به عنوان شاخه ای فرعی ذیل مطالعات عهدینی مطرح بود و وقفه جنگ جهانی تا در نهایت شکل گیری تحقیقات ساماندهی شده تر و جمعی و ملی پس از انتشار کتاب «رمزگشایی از قرآن» نوشته لوکزنبرگ اشاره کرده است. او «دائرهالمعارف قرآن» را مولود چنین فضایی معرفی کرده است. سجاد رضوی به سه دغدغه اصلی در مطالعات قرآنی غربی اشاره کرده است: تاریخ، تدوین و رسمی سازی متن قرآن؛ بینامتنیت: بررسی قرآن در ارتباط با انواع متن های پیش از خود؛ و تفسیر قرآن. او ضمن توجه دادن به اهمیت ترجمه فارسی آثار کلاسیک در حوزه مطالعات اسلام ضعف ها و قوت های «دائرهالمعارف قرآن» را برشمرده است. سیدعلی آقایی به ویژگی های کلی آثار دایرهالمعارفی اشاره کرده و آنها را در «دائرهالمعاف قرآن» بازشناخته است. ویژگی هایی مانند گزارشی بودن؛ نیازمند به روزرسانی در طی زمان با توجه به تحقیقات جدید؛ معرفی فضای متکثر تحقیقات و نظریات جدید. مرتضی کریمی نیا ضمن اشاره به اهمیت یافتن زبان فارسی و تحقیقات ایرانی در زمینه مطالعات قرآنی در مقایسه با سایر کشورهای اسلامی، از صورت گرایی و کمیت گرایی حاکم بر مراکز دانشگاهی ایران و عدم توجه به آشنایی و مطرح کردن پرسش های جدید در زمینه مطالعات قرآنی انتقاد کرده است.