دوسوتوانی در گردشگری

دوسوتوانی سازمانی در حوزهٔ گردشگری از مفاهیم جدید به شمار می رود و به توانایی بالقوهٔ سازمان هایی در حوزهٔ گردشگری اشاره دارد که به صورت مؤثر در مدیریت کسب وکار امروز و مقابله با تقاضای فردای درحال تغییر فعال هستند. سازمان دوسوتوان در حوزهٔ گردشگری سازمانی است که نیازمند سازمان دهی برای استفاده از روش های اکتشاف و بهره برداری موفقیت آمیز است، به طوری که به تحقیق و توسعه در این حوزه می پردازد. هدف پژوهش حاضر طراحی مدل دوسوتوانی سازمانی در سازمان های علمی و فنّاورانهٔ فعال حوزهٔ گردشگری با توجه به تجاری سازی است. رویکرد تحقیق به صورت کیفی و روش تحقیق مبتنی بر نظریه پردازی داده بنیان یا رویکرد نظام مند اشتراوس و کوربین (1997) است. به منظور گردآوری اطلاعات پژوهش حاضر از مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده شده و برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از روش اشتراوس و کوربین (1997) و مدل پارادایمی بهره گرفته شده است. نمونه گیری به روش نمونه گیری نظری و با استفاده از تکنیک های هدفمند (قضاوتی) و گلوله برفی (زنجیره ای) انجام شده که، بر مبنای آن، 16 مصاحبه با مدیران، اعضای هیئت علمی و خبرگان جهاد دانشگاهی که در هر دو حوزهٔ پژوهش و بهره برداری در سازمان های فعال حوزهٔ گردشگری دارای تجربه وتخصص هستند، انجام شده است. نتایج تحلیل داده های حاصل از مصاحبه ها طی فرایند کدگذاری باز، محوری و انتخابی به ایجاد نظریهٔ داده بنیان در حوزهٔ دوسوتوانی سازمانی برای سازمان های علمی و فنّاورانه منجر شده که، بر مبنای آن، معماری فرایند های دوسوتوانی سازمانی مبتنی بر بهره گیری از هوشمندی متعهدانه، در کنار مهندسی پژوهش و بهره برداری فنّاورانه، به منزلهٔ عناصر محوری در طراحی مدل دوسوتوانی سازمانی در سازمان های علمی و فنّاورانهٔ فعال حوزهٔ گردشگری در راستای تجاری سازی معرفی شده اند.