فرهنگ ایمنی در سازمان پلیس

این مقاله با هدف تبیین رابطه ابعاد روانشناختی توانمندسازی و فرهنگ ایمنی تلاش مینماید تا به این سوال اصلی پاسخ دهد، که چه رابطهای بین ابعاد روانشناختی توانمندسازی کارکنان و ارتقاء فرهنگ ایمنی در سازمان پلیس وجود دارد؟ تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه همبستگی است. بر اساس نوع داده کیفی-کمی میباشد. ابتدا به روش کیفی و با انجام مصاحبه با نخبگان به تعداد 20 نفر که به روش قضاوتی انتخاب گردیدند، دادهها درمورد متغیرهای تحقیق جمعآوری گردید. در روش کمی جامعه آماری مطالعه حاضر را تعداد 125 نفر از مدیران و روسای ادرات ستاد انتظامی ناجا تشکیل میدهند که بر اساس روش نمونهگیری تصادفی ساده با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران، تعداد 95 نفر انتخاب و مورد پرسش قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها یک پرسشنامه محقق ساخته 28سؤالی بود. روایی ابزار به وسیله روایی صوری تأیید و پایایی آن بهوسیله آلفای کرونباخ محاسبه که مقدار آن 83/. بدست آمد. یافتهها نشان داد بر اساس نتایج آزمون، ضریب رگرسیونی استاندارد شده برای متغیر توانمندسازی (759/0) در سطح خطای کوچکتر از 5 درصد معنادار میباشد. بنابراین میتوان گفت که متغیرهای ابعاد روانشناختی توانمندسازی بر فرهنگ ایمنی مؤثر میباشد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که ابعاد روانشناختی توانمندسازی کارکنان پلیس در فرهنگ ایمنی تأثیرگذار بوده و با افزایش سطح توانمندی روانشناختی کارکنان، میتوان بهبود و ارتقاء سطح فرهنگ ایمنی را در سراسر سازمان پلیس پیشبینی نمود. همچنین بیشتر آسیب ها و خسارتهای مادی و معنوی ناشی از انجام وظایف سازمانی بر اثر ضعف مولفهها و شاخصهای روانشناختی در بستر ضعف فرهنگ ایمنی اتفاق میافتد و با شناسایی و تقویت عواملی چون مولفههای روانشناختی توانمندسازی کارکنان، میتوان وضعیت و سطح فرهنگ ایمنی را توسعه و بهبود بخشید.