شهرهای دامنه کوه سبلان

شیوع ویروس کرونا، به منزله بحرانی همه گیر و وسیع بود که توانست تمام مناطق جغرافیایی را تحت تأثیر پیامدهای خود قرار دهد. کشورهای بسیاری اقدامات و استراتژی های مختلفی را پیاده سازی و اجرا کردند که یکی از موفق ترین و به روزترین آن ها، منطقه بندی سبز بود. منطقه بندی سبز، یکی از شیوه های منطقه بندی در مناطق جغرافیایی مختلف است که پویا و موقت بوده و با پیاده سازی مکانیزم و استراتژی های مختلف، مسائل و چالش های ناشی از اپیدمی کرونا را به حداقل می رساند. هدف اصلی تحقیق حاضر، پیاده سازی روش منطقه بندی سبز در مقابله با چالش های اپیدمی کرونا در مناطق گردشگری سلامت شهرهای چشمه های آب گرم دامنه کوه سبلان است که با استفاده از روش ترکیبی یا آمیخته، به بررسی موضوع می پردازد. رویکرد مورد استفاده در آن، رویکرد متوالی اکتشافی است که در فاز اول از روش کیفی تحلیل مضمون و در فاز دوم از روش کمّی پیمایش استفاده می نماید. ابزار اصلی مورد استفاده در فاز کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته و در فاز کمّی، پرسشنامه است که به ترتیب از 11 نفر از خبرگان در فاز کیفی و 23 نفر هم در فاز کمّی اطلاعات و داده های مربوطه استخراج شدند. مطابق با یافته های تحقیق، در فاز کیفی از مصاحبه های نیمه ساختاریافته 67 شاخص شناسایی شدند که از میان آن ها، 22 مضمون پایه، 8 مضمون سازمان دهنده و 3 مضمون فراگیر استخراج شد. در فاز کمّی نیز با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون و تاپسیس فازی، وزن و اهمیت نماگرهای مورد مطالعه، بررسی و تحلیل شدند. از نتایج تحقیق حاضر می توان به شناسایی ابعاد و مولفه های داخلی این نوع منطقه بندی اشاره کرد که با استفاده از نظرات خبرگان و روش های علمی بدست آمدند. همچنین به وضعیت شهرهای دامنه کوه سبلان اشاره کرد که از لحاظ شاخص های بدست آمده، شهر سرعین در محدوده مساعد یا خوب قرار داشته و طبق مولفه های منطقه بندی سبز، می تواند در راستای ارائه خدمات گردشگری سلامت، فعالیت نماید.