دیوان منوچهری دامغانی

دیوان اشعار منوچهری دامغانی، سراینده سده پنجم هجری، تاکنون چندین بار تصحیح شده است؛ اما مشکلات این دیوان همچنان پابرجاست؛ مشکلاتی که بیشتر متأثر از نبود دستنویسی معتبر و اصیل از دیوان این شاعر است. سبک ویژه و خاص شاعر در سرودن اشعار و نیز تازی گرایی او، چه در لفظ و چه در معنا، یافتن صورت اصیل ابیات را در همین دستنویس های بسیار متأخر و اغلب نامعتبر دشوار کرده است. نگارنده در مقاله پیش رو کوشیده است با کمک گرفتن از نسخی که از اصلات و اعتبار نسبی برخوردارند و تا حد زیادی از امروزی شدن و گشتگی ها و تصحیف ها در امان مانده اند، پیشنهادهایی درباره چندین بیت از دیوان به دست دهد. در هر مورد، ضبط تمام چاپ های موجود از دیوان منوچهری نقد و بررسی شده است.