دسترس پذیری رسانه ای

یکی از مهمترین کارویژه های دولت ها، حفظ، نگهداشت و انتقال ارزش های سیاسی حاکم است که این مهم از طریق عوامل مختلفی محقق می شود که شبکه های اجتماعی مجازی یکی از آن ها محسوب می گردد. هدف اصلی این تحقیق تعیین نقش شبکه های اجتماعی مجازی بر نوع جامعه پذیری سیاسی جوانان است. روش تحقیق حاضر بر اساس ماهیت داده ها از نوع کمی، به لحاظ زمان گردآوری جزو تحقیقات پیمایشی و بر اساس هدف جزو تحقیقات کاربردی است. جمعیت آماری، جوانان شهر تهران و شیوه ی نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای است. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 458 نفر محاسبه شده و ابزار گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای و استفاده از پرسشنامه بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که کاربر فعال به عنوان تاثیرگذارترین متغیر با میزان اثر 0.412، و اعتماد رسانه ای با 0.184 و متغیر میزان استفاده از فضای مجازی با 0.174 و متغیر سابقه استفاده از فضای مجازی با0.077 بر روی متغیر جامعه پذیری سیاسی تاثیرگذار بوده اند. متغیر نوع استفاده به لحاظ ماهیت ترتیبی از آزمون های غیرپارامتریک استفاده شد که معنادار بوده است. ولی متغیرهای زمینه ای و متغیر پایگاه اقتصادی- اجتماعی معنادار نبوده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که شبکه های اجتماعی مجازی در راستای جامعه پذیری سیاسی غیررسمی و به عبارتی مغایر با آنچه که جامعه پذیری سیاسی رسمی است، عمل می کنند. همچنین پیشنهاد می شود در راستای دفاع از فرهنگ سیاسی رسمی کشور، مدیریت و کنترل اینگونه رسانه در اختیار حاکمیت قرار گیرد.