رمان باب الشمس

لوکاچ در تحلیل آثار ادبی نظریه بازتاب را ارائه می دهد. او با لحاظ کردن شرایط تاریخی و اجتماعی به عنوان کلیت و کاربست عناصر داستان به منتقد کمک می کند تا پیوند داستان و جامعه را تبیین کند و در لایه های مختلف داستان تصویری از شرایط حاکم بر جامعه ارائه نماید ( مسئله ). لوکاچ کلیت را پیوند سیر تحول تاریخی جامعه با ادبیات می داند که در جریان نقد، چرایی انتخاب نوع ادبی خاص و مفاهیم منعکس شده به واسطه عناصر داستانی را تبیین می کند ( هدف ). نتایج بررسی توصیفی –تحلیلی این رمان، نشان می دهد ( روش )، مقوله کلیت در سیر تحول ادبیات داستانی عربی، در عوامل نهضت ادبی نمود داردکه تأثیر بسزایی در شکل گیری رمان عربی داشته است به گونه ای که با بررسی شکلی و محتوایی رمان می توان حداقل بخشی از تاریخ جامعه را در آن اثر دید. کلیت حاکم بر رمان، از پیوند موضوع مقاومت اسلامی جامعه فلسطین با رمان سرچشمه می گیرد و در عناصر داستان نمایان می گردد. زمان و مکان و شخصیت های داستان از صرف ارائه شدن فراتر رفته و در لایه های درونی خود، تاریخ مظلومیت مردم سرزمین فلسطین را بازگو می کند. داستان های تودرتو علاوه بر ایجاد توقف برای درک جریان داستان، نوعی جذابیت ایجاد می کند و نویسنده با استفاده از همین جذابیت، مضامینی را انعکاس می دهد که جنبه انتقادی-اصلاحی دارد. این مفاهیم نیز بنابر ذهنیتی که نویسنده در برابر جامعه دارد، شکل می گیرد( یافته ها ).