فرم های تزیینی

این پژوهش با رویکرد نوآورانه، اقدام به بازشناسی طرح ها و نقوش به کاررفته در بادگیرها و بازشوهای بافت قدیم شهرستان بستک نموده است تا نشان دهد معماران و کاربران بناهای بومی، چگونه توانسته اند با بهره گیری و ترکیب هندسه های مختلف به الگوهایی زیبا به عنوان میراثی از گذشتگانمان در گستره بافت سنتی دست یابند. هدف پژوهش حاضر، شناخت، تحلیل و بررسی میزان فراوانی فرم های تزیینی به کاررفته در عناصر تهویه طبیعی (بادگیرها و بازشوها) در بناهای بومی شهرستان بستک است. روش انجام پژوهش، توصیفی- تحلیلی و جمع آوری اطلاعات آن از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی (مشاهده و مصاحبه) است که با نمونه گیری غیرتصادفی (هدفمند) از 97 بنای سنتی با قدمت بیش از هفتاد سال و مصاحبه با کاربران این ابنیه به انجام رسیده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که نوع فرم های تزیینی به کاررفته در بین عناصر تهویه طبیعی، به سلیقه، انتخاب و شرایط مالی صاحب خانه بستگی داشته است. این گونه تزییناتِ طبیعت گرا (شامل نقوش هندسی، گیاهی و حیوانی)، در بادگیرها عموماً در فواصل بین بالاترین قسمت دهانه ورودی بادگیر، ساقه و تاج مورد استفاده قرار می گرفتند و در بازشوها، به صورت مشبکی با نقوش مختلف (هندسی و گیاهی) و در بالای پنجره ها و درب ها اجرا می شدند. کاربرد این تزیینات روی دهانه پنجره ها به عنوان نماد معماری بومی در بین بناهای سنتی مورد استفاده قرار می گرفت و امروزه طراحان معمار و شهرساز می توانند با شناخت کامل این الگوهای جلوه گر زیبایی در معماری بناها و زیبایی بخش بافت شهری، به همراه تکنولوژی های جدید، آن ها را در طراحی ها و ایده پردازی های خود مورد استفاده قرار دهند.