جنبش انقلابی مصر

جنبش انقلابی سال های 2011 تا 2013 مصر را باید منازعه دو گفتمان «اسلام گرا» و «سکولار» برای هژمونی بر جامعه مصر ارزیابی کرد. حاصل این منازعه، هژمونی موقت و شکننده اسلام گرایان اخوانی بود. یک سال از هژمونی نسبی گفتمان اسلام گرا نگذشته بود که زمینه برای استیلای مجدد گفتمان اقتدارگرای سکولار از طریق کودتا فراهم گشت. سوال اصلی این مقاله این است که چه عواملی باعث شد گفتمان اسلام گرای اخوان المسلمین شکست خورده و زمینه برای گفتمان رقیب فراهم شود؟ مقاله حاضر این فرضیه را به آزمون می گذارد که «بهره گیری از فرصت های سیاسی شرایط جنبشی(ساختار ائتلاف قوی اسلام گراها و گرو ه های حاشیه ای، ساختار اختلاف قوی مخالفان، بهره مندی از صنف های اصلاح گر قوی)» عامل هژمونی موقت اخوان المسلمین شد؛ و «واگرای درونی گفتمان اسلام گرا» از یک سو و «چرخش فرصت های سیاسی به سود ائتلاف مخالفان در نتیجه ناتوانی اخوان در حل بحران های فرصت زا» از سوی دیگر، زمینه ساز شکست اخوان المسلمین مصر بوده است. چارچوب نظری و روشی مورد استفاده این پژوهش، الگوی است که از ترکیب دو نظریه فرصت های معنایی و تحلیل گفتمان حاصل شده است.

در سالهای اخیر پدیده اینترنت، سردمدار پیوندهای بی حد و مرز بوده است. فناوریهای نوین ارتباطی چون فناوری  وب 2 و رسانه های اجتماعی مجازی مبتنی بر آن تحول عظیمی را در حوزه های مختلف از جمله سیاست و روابط بین الملل ایجاد کرده است. این مقاله بر آن است تا نشان دهد که چگونه رسانه های اجتماعی مبتنی بر وب 2، درک ما از کارگزاری در روابط بین الملل را متحول کرده است؟ این تغییرات چه کاربردی برای روابط بین الملل دارد؟ در پاسخ به این پرسش ها، این فرضیه مطرح می شود که وب 2 درک ما را از کارگزاری از دو طریق عمده تغییر داده است: اول اینکه به کارگزاری این امکان را داده است که در سطح فردی یافت شود؛ دوم اینکه این کارگزاری فردی می تواند با توجه به قرار گرفتن در معرض اطلاعات و دسترسی به آن خارج از ساختار محیطی اش، تاحدی مستقل باشد که این امر به نوبه خود قدرت ساختارهایی که درون آنها عمل می کنند را با چالش مواجه کرده است. این دو نکته کاربردهایی برای رشته روابط بین الملل دارد، بطوریکه نظریه های غالب روابط بین الملل را که از یک رویکرد دولت محور و ساختارگرا در روابط بین الملل حمایت می کنند، مورد پرسش قرار می دهد و نیاز به نظریه های انتقادی در مطالعه روابط بین الملل را برجسته می کند. در این راستا مصداق هایی چون جنبش انقلابی مصر و گروه تروریستی داعش و همچنین جنبش جلیقه زردهای فرانسه را نیز مورد مطالعه قرار خواهیم داد.