قانون برنامه ی توسعه

مفهوم توسعه از جنبه های گوناگون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و در دهه های اخیر انسانی، زیست محیطی و پایدار قابل بررسی است. در پژوهش حاضر،، سعی شد تا با تلفیق رویکرد توسعه ی اجتماعی، مفهوم حق توسعه و رفاه اجتماعی با روش فراترکیب از  78 مقاله ی تولید شده ی منتخب در پنج سال اخیر، الگو، شاخص و متغیرهای توسعه ی اقتصادی و اجتماعی ایران شناسایی شود. تعداد 44 الگو بدست آمد که غالباً به این موضوع می پرداختند که توسعه چیست و چه الزاماتی دارد؟ بعد از بررسی انواع الگوهای مطرح شده، الگوی مبتنی بر رفاه اجتماعی برنامه های پنج ساله، تشریح و ارتباط آن با سند چشم انداز و سیاست های اقتصاد مقاومتی بررسی گردید و روشن شد که مسئله ی اصلی در طرح الگوهای توسعه در ایران، اهداف، چشم انداز یا برنامه های توسعه ی اجتماعی و اقتصادی نیست، بلکه عملکرد و تحقق اجرای الگوی توسعه در کشور است. محوری ترین موضوع که همانا مفهوم حق توسعه است و ارتباط میان جامعه و حاکمیت را بیان می کند با بررسی شاخص توسعه ی انسانی به بحث گذاشته و نشان داده شد که اراده ای مبتنی بر مدیریت و برنامه ریزی کلان کارآمد برای مسیر توسعه وجود ندارد. در نتیجه، مشارکت جامعه در انتخاب مسیر توسعه و به دنبال آن ضمانت های قانونی و الزام های حقوقی برای تحقق یافتن برنامه ی زندگی افراد جامعه با آگاهی عمومی نسبت به حق توسعه مورد ادعا قرار گرفته است. حقی که جزئی از حقوق بشر و حقوق اساسی و به مانند آزادی، عدالت و برابری، بدیهی است.