رسانه های هنری

روزنامه نگاری موسیقی رویه ای است که به ارزیابی و قضاوت درباره موسیقی و تحولات آن می پردازد. این بُعد از ژورنالیسم بر نقادی ماهیّت، اثرات و شیوه های موسیقایی به عنوان یک وجه از فعالیت های فکری-فرهنگی متمرکز می شود. بر این اساس هم نقش موسیقی بر تغییرات فرهنگی جامعه و البته فرهنگ شنیداری مخاطب، افکار عمومی و نیز پساگرد آن را به واسطه تحولات زیست جمعی در این نوع روزنامه نگاری می توان به عینه دید و به تحلیل نشست. نقد، کلیدواژه عرصه روزنامه نگاری است بنابراین ژورنالیسم موسیقی نیز می تواند اطلاعات و داده های مفیدی را برای مطالعه فرآیندهای فرهنگی و شاید اجتماعی در اختیار بگذارد. بالتبع موسیقی نیز رسانه ای است عام پذیر و عام الشمول که قابلیت تأثیرگذاری بر فرهنگ عامه را دارد و بر همین اساس می توان حوزه مطالعه آن را در میدان مطالعات فرهنگی به تحلیل نشست. بنابراین محقق در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و نگاهی انتقادی، به بررسی نقش موسیقی و جایگاه ژورنالیسم آن بر تغییرات فرهنگی و ارتباطی مخاطب می پردازد. بررسی داده های حاصل از این رویکرد نشان می دهد که موسیقی به شرط رعایت حقوق مخاطب می تواند راهی برای درک وسیع از فرهنگ ارتباطی کشورها، مکان ها و فرهنگ ها باشد و این عناصر اجتماعی را به هم پیوند دهد. مضاعفاً اینکه موسیقی دست به تغییر مرزهای هنر و فرهنگ عامه می زند و در عین حال بسته به بازروایت ژورنالیسم محصور در آن قادر است ابزاری درجهت تحولات خرده فرهنگ های اجتماعی شود.