دین قدیم

در این مقاله تلاش کرده که وضع تفکر در ایران از منظر رضا داوری مورد بررسی قرار گیرد. البته این بررسی به دو صورت مورد صورتبندی قرار گرفته است؛ در صورت نخست ما تلاش کرده ایم فهم خویش از روایت داوری اردکانی را نشان دهیم و در گام دوم تلاش کرده ایم در این فهم کند و کاو بکنیم. تفکر در نگاه داوری چیست؟ چه معنایی از تفکر را او قصد کرده است؟ برخی تلاش کرده اند نگاه داوری را صرفا نگاهی هایدگری با خوانش فردیدی قلمداد کنند ولی این نوعی بی التفاتی به منظومه فکری داوری است. تلاش ما در این نوشتار بر این بوده است که به متن رجوع کنیم و بینا متنی نیز تفسیر بنماییم. این سخن بدین معناست که در تفسیر ما داوری از متن جدا نیست و برای فهم منظومه فکری او نیارمند آنالیز دقیق متن و اشارات تو در تو در متن می باشیم. البته من بر این باور نیستم که متن جدا از جامعه است ولی بدون تدقیق در متن نمی توان احکام کلی در باب روایت او صادر کرد. تفکر در روایت داوری به معنای انس است ولی برای فهم این انس نمی توان بدون درک هستیشناختی انسان به مراد داوری نزدیک شد.